Spiegel: Η τύχη της Ελλάδας θα κριθεί στη Σύνοδο του Οκτωβρίου
Όπως καταγράφεται, η πρώτη συνάντηση του έλληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ήταν «θερμή» μόνο μπροστά στους τηλεοπτικούς φακούς. Εντός του Μεγάρου Μαξίμου, οι εγκάρδιες προσφωνήσεις αφέθηκαν στην άκρη, με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου να μην αφήνει περιθώρια παρερμηνειών.
Ο κ. Γιούνκερ τόνισε ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια επιείκειας για την Ελλάδα, οπότε καλό θα ήταν, όπως προέτρεψε το συνομιλητή του, να υπάρξει επικέντρωση στην επίτευξη των στόχων και στην παραγωγή θετικών αποτελεσμάτων, παρά ανάλωση στις δημόσιες δηλώσεις που σχετίζονται με την ενδεχόμενη χαλάρωση των χρονικών πλαισίων.
Αλλά και σε ό,τι αφορά την άφιξη του Αντώνη Σαμαρά στο Βερολίνο, το περιοδικό επισημαίνει ότι παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, η άκαμπτη στάση της Άνγκελα Μέρκελ δεν άφησε κανένα περιθώριο για συζητήσεις περί χρονικής αναπροσαρμογής του προγράμματος σταθεροποίησης.
Ο «καυτός μήνας» Σεπτέμβριος
Για το γερμανικό έντυπο, δεν είναι περισσότερες από δύο με τρεις οι εβδομάδες που απομένουν στον πρωθυπουργό, ώστε εκείνος να καταφέρει να συνθέσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα συσταλτικών δημοσιονομικών πολιτικών συνολικού κόστους 14 δισ. ευρώ.
Για το Spiegel, αν και ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται αισιόδοξος, Βρυξέλλες και Βερολίνο διατηρούν ακόμη επιφυλάξεις σε ό,τι αφορά τη δυναμική αλλά και την προσδοκώμενη αποτελεσματικότητα των προς υλοποίηση σχεδιασμών. Παρά τη δέσμευση για τόνωση των φορολογικών εσόδων, γοργή διενέργεια των αποκρατικοποιήσεων, καθώς και περιστολή του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, οι εταίροι μοιάζουν δύσπιστοι.
Σε ό,τι αφορά την επικείμενη αξιολογητική έκθεση της τρόικας, για τους αναλυτές του Spiegel είναι αμφίβολη η υποβολή της μέχρι το Eurogroup της 8ης Οκτωβρίου, οπότε, ως «μητέρα των μαχών» μοιάζει η Σύνοδος Κορυφής στις 18 και 19 Οκτωβρίου, όπου και αναμένεται να τεθεί επί τάπητος το ελληνικό ζήτημα.
Το ΔΝΤ και η τοποθέτηση του Βερολίνου
Εκείνο που προκαλεί προβληματισμό στο Spiegel είναι η στάση του ΔΝΤ, καθώς οι αντιπρόσωποί του αμφισβητούν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, απειλώντας με πλήρη απόσυρση από το πρόγραμμα βοήθειας. Σε μία τέτοια περίπτωση, δε μοιάζει να υπάρχει άλλη διέξοδος από ένα«κούρεμα» του χρέους προς τον επίσημο τομέα (Official Sector Involvement), κάτι το οποίο προϋποθέτει ότι η ΕΚΤ θα ναι η πρώτη που θα ενταχθεί σε ένα τέτοιο σχέδιο.
Σε κάθε περίπτωση, για το γερμανικό έντυπο, η Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται να είναι απορριπτική προς κάθε σχέδιο που απαιτεί επιπλέον χρηματοδότηση, είτε αυτή θα προκύψει μέσω ενός τρίτου πακέτου βοήθειας είτε μέσω κάλυψης χρηματοδοτικού κενού που αναμενόμενα θα δημιουργούσε ηχρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Και τα δύο παραπάνω ενδεχόμενα είναι μάλλον αδύνατο να τύγχαναν της θετικής έγκρισης του γερμανικού κοινοβουλίου.
Εκείνο που για το συντάκτη του κειμένου φαντάζει ως σχετικά πιθανό είναι το ενδεχόμενο να υπάρξει νέα ρύθμιση στη ροή των υφιστάμενων δόσεων, υπό την έννοια ότι μία δόση μπορεί να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη αν οι υπόλοιπες αναπροσαρμοστούν ανάλογα. Σύμφωνα με αξιωματούχο, αυτό θυμίζει το «πρόβλημα της κοντής κουβέρτας». Όταν κρυώνεις όποιο μέρος του σώματος και να σκεπάσεις, κάποιο μένει ακάλυπτο.
Τα σενάρια της εξόδου και η στάση της Αθήνας
Κατόπιν τούτων, ο συντάκτης βλέπει να πλησιάζει το «Grexit», γι’ αυτό μάλιστα, όπως σημείωνεται, τρεις ομάδες εργασίας, σε ΕΚΤ, Bundesbank και υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας αντίστοιχα, επεξεργάζονται σχετικά σενάρια. Όλοι οι αναλυτές συμπίπτουν σε ένα σημείο. Ο κοινός τόπος δεν είναι άλλος από την άγνοια για το τι μέλλει γενέσθαι.
Εν τούτοις, ακριβείς είναι για τους επιτελείς του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε οι συνέπειες ενδεχόμενης ελληνικής εξόδου στη γερμανική οικονομία. Αν η ελληνική κυβέρνηση δηλώσει «δεν πληρώνω», τότε οι απώλειες για το Βερολίνο θα ανέλθουν σε 2,5 δισ. ετησίως, για ποσό όμως που είναι αποπληρώσιμο σε βάθος δεκαετιών.
Τούτου δοθέντος, για τις βόρειες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η κατάσταση είναι διαχειρισίμη με όρους δημόσιων οικονομικών. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, η Αθήνα προβάλλει πλέον μία συγκεκριμένη στρατηγική πολιτικής εξουδετέρωσης αυτού του γεγονότος. Ο Αντώνης Σαμαράς, παρατηρεί το Spiegel, ποντάρει στο ότι ένα «Grexit», με την αποσταθεροποίηση που αυτό θα επέφερε στην Ελλάδα, θα προκαλούσε περιδίνηση της ευρωζώνης, με τα κράτη-μέλη της ΟΝΕ να απειλούνται από ένα «τσουνάμι προσφύγων», εξαθλιωμένων μεταναστών που θα αναζητούν την τύχη τους στην Εσπερία.
Αυτό σίγουρα είναι κάτι που κανείς, τουλάχιστον δημοσίως, δεν φαίνεται να επιθυμεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου