«Σαράντα χρόνια μετά φτάνουμε στο τέρμα μιας πολυκύμαντης διαδρομής» αναφέρει σε άρθρο του ο Κώστας Σκανδαλίδης για το ΠΑΣΟΚ και προσθέτει ασκώντας σκληρή κριτική στις...
μεθόδους που ακολούθησε το κόμμα και στις ηγεσίες του, ότι «το ΠΑΣΟΚ που γνώρισε ο λαός, αυτό που γεννήθηκε μέσα στους δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες ολοκλήρωσε μαζί με τη χώρα τον μεταπολιτευτικό ιστορικό του κύκλο».
Ο πρώην υπουργός, στο άρθρο του για το ΠΑΣΟΚ τονίζει ότι σε αντίθεση με τη σημερινή εικόνα, «η μήτρα των αξιών που το γέννησε δεν στέρεψε, δεν πέθαναν οι ιδέες του. Μπορεί να αλλάζουν μορφή και περιεχόμενο μέσα στο χρόνο και την εξέλιξη των πραγμάτων αλλά παραμένουν επίκαιρες και σύγχρονες».
Ο Κώστας Σκανδαλίδης προχωρά σε αυτοκριτική, «ο κόσμος μπορεί να ντρέπεται για το ΠΑΣΟΚ των επιόρκων, των λαθρεπιβατών της εξουσίας, των «καλαμοκαβαλάρηδων» και να αποστασιοποιείται. Όμως αναπολεί το ΠΑΣΟΚ των κατατρεγμένων, των φτωχών, των αποκλεισμένων, το ΠΑΣΟΚ της επανένωσης των Ελλήνων, της ανανέωσης της πολιτικής ελπίδας για καλύτερη ζωή».
«Το ερώτημα» τονίζει ο Κώστας Σκανδαλίδης στο άρθρο του στα Νέα, είναι πως οι ιδέες και οι αξίες που εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ μπορούν να «αναγεννηθούν και να εκφραστούν αυθεντικά στις συνθήκες μιας νέας εποχής».
Στη συνέχεια ο Κ. Σκανδαλίδης επιχειρεί να εξηγήσει τις αιτίες της κρίσης του κόμματος, τις οποίες εντοπίζει πολύ πριν από την οικονομική κρίση της χώρας που παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ το 2009. Κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι εξελίχθηκε από μία μεταρρυθμιστική και καινοτόμα πολιτική δύναμη σε διαχειριστή κρατικών υποθέσεων και εξισορρόπησης συμφερόντων. Εντοπίζει το πρόβλημα και στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία η οποία αποκόπηκε από τις παραδοσιακές πολιτικές της επιλογές και ενσωμάτωσε συντηρητικές στρατηγικές, επέδειξε αδυναμία στο να διατυπώσει εναλλακτική πρόταση στις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και ξεθώριασε η ιδεολογική της πνοή.
«Η παράταξη έχασε τον κινηματικό της χαρακτήρα, η βάση απώλεσε κάθε συλλογική υπόσταση και άρχισε να σαυσπειρώνεται και να οχυρώνεται γύρω από πόλους εξουσίας. Στη συνέχεια οι πιο επιτήδειοι άρχισαν να αναζητούν και να τροφοδοτούν κέντρα οικονομικής διαχείρισης πέρα από κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση».
«Το κίνημα» προσθέτει ο Κ. Σκανδαλίδης, «ολοκλήρωσε την αλλαγή του σε καθαρά αρχηγικό κόμμα μετά το 2000. Εκεί όπου έχασε και τον στρατηγικό του προσανατολισμό».
Μιλώντας για την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζει ότι «μέσα στην κρίση που παραλάβαμε ως ωρολογιακή βόμβα και με τους συμβιβασμούς που επιχειρήσαμε απαρνηθήκαμε τον εαυτό μας, τις αξίες και την ταυτότητά μας. Συμβιβαστήκαμε με μία πολιτική που δεν μας εκφράζει, δεν μας αρμόζει. Πήραμε μόνοι μας το δυσβάσταχτο κόστος μιας επιλογής με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης για την οποία η ιστορία θα αποφανθεί τελεσίδικα αργότερα και ελπίζουμε να βρει ένα καλό λόγο να πει».
«Εάν φυσικά το επιτρέψουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της, που μυωπικά επιχειρούν να δικαιώσουν την προσωπική τους στάση αναπαράγοντας αντιθέσεις του 2007, ακόμη και του 1996. Αντιθέσεις που άφησαν χαίνουσες τις πληγές και που ατομικές επιδιώξεις συντηρούν και τροφοδοτούν ακόμη και αυτές τις δύσκολες ημέρες. Εντυπώθηκε στον λαό και όχι άδικα η εικόνα ότι φύγαμε από τον φυσικό μας χώρο, τον χώρο της παράταξης που ιστορικά και διαχρονικά συνδέθηκε με τη Δημοκρατία την Πρόοδο και την Ευημερία». Καταλήγει ο Κώστας Σκανδαλίδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου