Δεν το πήραμε το μήνυμα Γράφει ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Δυστυχώς για άλλη μία φορά το φετινό καλοκαίρι σημαδεύτηκε από τις πυρκαγιές. Χθες επισκέφθηκα τις καμένες περιοχές της βορειοανατολικής Αττικής και διαπίστωσα από κοντά το μέγεθος της καταστροφής. Ίσως δεν είναι δόκιμο να συζητάμε για παραλείψεις, αστοχίες και λάθη στην δασική μας πολιτική συνολικά, τώρα που είναι ακόμα νωπές οι τραγικές συνέπειες της φωτιάς. Πραγματικά όμως δεν ξέρω ποιος είναι τελικά ο κατάλληλος χρόνος για να τεθούν αυτά τα ζητήματα και να ληφθούν πρωτοβουλίες, όταν τα ίδια πράγματα έχουν επισημανθεί σε ανύποπτο χρόνο.
Όταν πριν από ενάμισι μήνα δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή ένα άρθρο μου για τα δάση ευχόμουν να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι μου. Δεν το επαναδημοσιεύω για να αποδείξω ότι οι θέσεις μου δικαιώθηκαν αλλά για να συνεισφέρω στη συζήτηση που πρέπει επιτέλους να ανοίξει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα για το εθνικό ζήτημα της δασικής πολιτικής και της δασοπροστασίας.



Εθνική προτεραιότητα η Προστασία των Δασών

Η ανάλυση του μηνύματος των ευρωεκλογών θα συνεχίσει να μονοπωλεί την επικαιρότητα. Δεν μπορώ να προδικάσω ούτε για πόσο ακόμα θα αναλύεται το μήνυμα των εκλογών ούτε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις των κομμάτων μετά την 7η Ιουνίου. Υπάρχει, όμως, ένα άλλο μήνυμα το οποίο εστάλη πριν από δύο χρόνια, αλλά ακόμη δεν έχει βρει αποδέκτη. Το καλοκαίρι του 2007, η χώρα μας βίωσε τις τραγικότερες δασικές πυρκαγιές στην ιστορία της. Τότε αποδείχθηκε με δραματικό τρόπο η γύμνια του κρατικού μηχανισμού, αλλά και η πολιτική αβουλία για μία αποτελεσματική πολιτική δασοπροστασίας. Για μία φορά ακόμη περιοριστήκαμε σε φραστικές διαπιστώσεις του προβλήματος και σε ωραίες εξαγγελίες, οι πιο πολλές εκ των οποίων έμειναν στα λόγια.

Πριν από ένα χρόνο, όταν οι μνήμες του καταστροφικού καλοκαιριού του 2007 ήταν ακόμη νωπές και οι πληγές ανοιχτές, έθεσα προς συζήτηση στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής το ζήτημα της δασικής πολιτικής της χώρας μας. Τότε, με την αρωγή ειδικών επιστημόνων, εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΜΚΟ και κυβερνητικών παραγόντων, προτείναμε την ανάληψη συγκεκριμένων πολιτικών πρωτοβουλιών και διοικητικών αλλαγών με στόχο τη συνολική επαναχάραξη της δασικής μας πολιτικής, με προτεραιότητα στην πρόληψη. Ενδεικτικά αναφέρω:

— Τη δημιουργία Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας, που σήμερα δεν υφίσταται και που θα μπορούσε να συντονίσει τις δεκάδες συναρμόδιες υπηρεσίες και φορείς και να αντιμετωπίσει την ασύλληπτη πολυδιάσπαση των επιμέρους τομέων δράσης για την προστασία των δασών.

— Την ενίσχυση των Δασικών Υπηρεσιών με το απαραίτητο προσωπικό, καθώς 60% των προβλεπόμενων θέσεων παραμένουν κενές και την ενεργότερη συμμετοχή της Δασικής Υπηρεσίας όχι μόνο στην πρόληψη (για την οποία λίγα πράγματα γίνονται) αλλά και στην καταστολή από κοινού με την Πυροσβεστική Υπηρεσία.

— Την εκπόνηση ειδικού σχεδίου αντιμετώπισης των περιαστικών πυρκαγιών που απειλούν τους ορεινούς όγκους του Λεκανοπεδίου, με γενναίες παρεμβάσεις όσον αφορά στις χρήσεις γης (π. χ. δημιουργία Εθνικού Πάρκου Πεντέλης και Υμηττού).

— Την ενίσχυση της εποπτείας και της αστυνόμευσης των δασών με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα που χρησιμοποιούνται με επιτυχία σε άλλες χώρες, καθώς και τον καλύτερο συντονισμό σε επιχειρησιακό επίπεδο.

Ανάλογες προτάσεις που θα βελτίωναν τις επιδόσεις μας σε αυτόν τον τομέα έχουν τεθεί και από άλλους φορείς, όπως για παράδειγμα το WWF Hellas. Δυστυχώς, λίγα από τα παραπάνω έχουν γίνει πράξη. Η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και ο μεγάλος αριθμός εθελοντών είναι η μόνη μας προίκα από το καλοκαίρι του 2007. Παρά το γεγονός ότι η δασοπροστασία είναι ένας κρίσιμος περιβαλλοντικός τομέας στον οποίο κατ’ εξοχήν θα μπορούσε να έχει εφαρμοστεί πρακτικά η «επανίδρυση του κράτους», δυστυχώς, εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται ότι η βαθμολογία που παίρνουμε είναι κάτω από τη βάση.

Παρακολουθώντας την εξέλιξη των πρωτοβουλιών για τη μεταρρύθμιση στον τομέα της δασικής πολιτικής, εξάγω αβίαστα το συμπέρασμα ότι καμία τέτοια ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν πραγματοποιείται. Και φέτος περιοριζόμαστε μόνο σε συσκέψεις, κλήσεις σε εθελοντική συμμετοχή των πολιτών, προφορικές διαβεβαιώσεις για ετοιμότητα και άλλα ευχολόγια, που τελικά δεν έχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στις 6 Μαΐου και αφότου είχε ήδη ξεκινήσει η αντιπυρική περίοδος, ανακοινώθηκαν από το ΥΠΕΣ χρηματοδοτήσεις 31,2 εκατ. ευρώ προς τους ΟΤΑ για δράσεις πυροπροστασίας εν όψει του καλοκαιριού. Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι με τις χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες του ελληνικού Δημοσίου τα χρήματα αυτά πιάνουν τόπο και τελικά διατίθενται την ώρα που πρέπει και για τους σκοπούς για τους οποίους προορίζονται; Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι τα χρήματα που το κράτος διαθέτει στους Δήμους για πολιτική προστασία διοχετεύεται συχνά για άλλους σκοπούς.

Η προστασία των δασών είναι ένα μείζον ζήτημα με περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις και πρέπει να αποτελέσει εθνική προτεραιότητα. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μία συνεπή δασική πολιτική με μακροπρόθεσμο ορίζοντα και μετρήσιμα αποτελέσματα. Όσο αδρανούμε και αντιμετωπίζουμε αυτό το ζήτημα ως χαμηλής πολιτικής, κάθε χρόνο θα χάνουμε χιλιάδες στρέμματα δασικού πλούτου. Και μια και πολύς λόγος γίνεται για μηνύματα, ας μη χρειαστεί να πάρουμε κι άλλο ένα αυτό το καλοκαίρι γιατί τότε είναι πολύ πιθανό να είναι και το τελευταίο.
www.kmitsotakis.gr/doc_view.cfm?ID=1214
Αναρτήθηκε από killbill