Teddy, ο άρχοντας της Γερουσίας

Τριαντάφυλλος Καρατράντος

Διάβασα σήμερα, σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα που έχει η Boston στον μακαρίτη πλέον Teddy Kennedy τον ακόλουθο διάλογο. Πριν δύο χρόνια, όταν η κατάσταση της υγείας του νεότερου των Kennedy είχε επιδεινωθεί πάρα πολύ, ο στενός του φίλος Edmund Reggie τον επισκέφτηκε στο ησυχαστήριο του στο Hyannis Port. Προσπαθώντας να τον πείσει να εγκαταλείψει τη Γερουσία για να φροντίσει περισσότερο την υγεία του ο Reggie του είπε: «το να περάσεις ένα ακόμη νόμο στη Γερουσία δεν θα σου προσδώσει περισσότερη δόξα από τη φήμη την οποία έχεις ήδη δημιουργήσει. Κάποιοι άνθρωποι λέμε ότι εσύ και ο Daniel Webster είστε οι σημαντικότεροι Γερουσιαστές όλων των εποχών».

Ο Kennedy τον κοίταξε και του απάντησε: «τι έκανε ο Webster;»

Ήταν η κλασική απάντηση, αντάξια ενός ανταγωνιστικού και παθιασμένου Kennedy. Ο Reggie όμως επέμεινε: «τα έχεις όλα. Εσύ και η Vicki αγαπάτε να ταξιδεύετε. Έχεις όλα τα χρήματα που χρειάζεσαι. Τα παιδιά σου έχουν μεγαλώσει. Γιατί συνεχίζεις και πιέζεις τον εγκέφαλό σου;»

O Kennedy, με τον πιο εμφατικό τρόπο έβαλε τέλος στη συζήτηση: «Όχι, δεν το νομίζω. Θα μείνω στη Γερουσία».

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα αναρωτιέστε γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με άλλον ένα από την οικογένεια Kennedy, ακόμη και αν αυτός ήταν ο τελευταίος από τα 9 αδέρφια. Και όμως νομίζω, ότι όποια αισθήματα και αν τρέφει κάποιος για τον Edward Kennedy, αξίζει να του αφιερωθούν 10 γραμμές, ήταν ένας άνθρωπος που σφράγισε τη νομοθεσία των ΗΠΑ σε βαθμό μεγαλύτερο από 10 Προέδρους μαζί.

Πολλοί θεωρούν ότι ο νεότερος των Kennedy θα ζούσε στη σκιά των αδερφών του αν αυτοί δεν είχαν δολοφονηθεί πρόωρα, το συνδέουν άλλωστε με τη μη εκλογή του στην Προεδρία. Έχετε αναλογιστεί ποτέ ποιο είναι το αποτύπωμα που άφησε ο Kennedy στην πολιτική και νομοθετική ζωή των ΗΠΑ; 46 χρόνια στη Γερουσία, το γραφείο του και οι συνεργάτες του αποτέλεσαν το μεγαλύτερο νομοπαραγωγικό μηχανισμό των ΗΠΑ. Ο αποκαλούμενος και άρχοντας της Γερουσίας, πιθανότατα άφησε μεγαλύτερο αποτύπωμα από αυτό των αδερφών του.

Το 1969 και το περίφημο Chappaquiddick incident που στοίχισε τη ζωή στη γραμματέα του, την Mary Jo Kopechne, έβαλαν ουσιαστικά τέρμα στις όποιες φιλοδοξίες του για την Προεδρία, την οποία και διεκδίκησε μόνο μία φορά στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 1980, αλλά το έχασε από τον Jimmy Carter.

Οι ΗΠΑ μπορεί να έχασαν έναν Πρόεδρο αλλά κέρδισαν ένα μεγάλο νομοθέτη και αγωνιστή για το φιλελευθερισμό.

Ο Edward Kennedy δεν ήταν απλώς ένας χαρισματικός ρήτορας, ήταν κάτι περισσότερο, είχε ορατορικές δυνατότητες στην εκφορά του πολιτικού του λόγου. Η Ευλογία που απήγγειλε για το χαμένο Robert Kennedy, αλλά και το περίφημο κλάμα του για τον Αμερικανικό Φιλελευθερισμό συγκαταλέγονται ανάμεσα στους 100 πιο σημαντικούς πολιτικούς λόγους όλων των εποχών στις ΗΠΑ.

«… Λίγοι θέλουν να αντιμετωπίσουν γενναία την αποδοκιμασία των οπαδών τους, την επίκριση των συντρόφων τους, την αγανάκτηση της κοινωνίας. Το ηθικό κουράγιο είναι ένα πρώιμο αγαθό αντί της γενναιότητας στη μάχη ή της μεγάλης ευφυΐας. Είναι όμως η μία, απαραίτητη και ποιοτική προϋπόθεση για αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, έναν κόσμο που παραμένει επίπονος στην αλλαγή. Πιστεύω ότι σε αυτή τη γενιά αυτοί με το κουράγιο να μπουν στην ηθική μάχη θα βρουν τον εαυτό τους με συντρόφους σε κάθε γωνιά του κόσμου…».

Ο Kennedy, το λιοντάρι του Αμερικανικού φιλελευθερισμού, όπως τον ονόμαζαν, αφιέρωσε τη ζωή του στη μάχη για την εκπαίδευση και τη περίθαλψη. Πίστεψε και βοήθησε πάρα πολύ τον Obama, να πάρει το χρίσμα και να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ. Έφυγε όμως από τη ζωή την ώρα που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ χρειαζόταν τον μεγαλύτερο σύμμαχο του στην προσπάθεια για τη μεταρρύθμιση στην περίθαλψη.
Αναρτήθηκε από Akis Karatrantos