ΠΙΕΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΟ...

Ρεπορτάζ : Ειρήνη Δ. Καρανασοπούλου

Και κατάργηση του πλαφόν στις απολύσεις εργαζομένων από τις επιχειρήσεις, στην κατεύθυνση της νομοθετικής απελευθέρωσης των απολύσεων, περιλαμβάνει το πακέτο των διαρθρωτικών αλλαγών που ζητεί η Κομισιόν από την Ελλάδα να υιοθετήσει και να εφαρμόσει εντός του 2010. Το επιχείρημα των Βρυξελλών είναι πως ένα τέτοιο μέτρο θα ενισχύσει την απασχόληση και θα διευκολύνει την είσοδο των νέων στην αγορά εργασίας. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με άλλα μέτρα «ευελιξίας» όπως η κατάργηση των... εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η αποσύνδεση μισθών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, η διασύνδεση αμοιβών και παραγωγικότητας και ο περιορισμός του μη μισθολογικού κόστους- που επίσης εισηγείται η Κομισιόν- θα μπορούσε να συμβάλει στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Σημειώνεται ότι η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη και τα τελευταία δέκα χρόνια έχει υποστεί ακόμη μεγαλύτερο πλήγμα.
Κοινοτικές πηγές, ωστόσο, αναγνώριζαν ότι για την ελληνική κυβέρνηση θα είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσει στη νομοθετική κατάργηση του πλαφόν στις απολύσεις (σ.σ.: αυτή τη στιγμή είναι 2% μηνιαίως), δεδομένης της παράδοσης που έχει το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα αλλά και της ισχύος- συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη- των συνδικάτων και των κομμάτων της Αριστεράς. Παραδέχονταν, επίσης, ότι έπειτα από τα συνεχόμενα μέτρα οικονομικού χαρακτήρα που έχουν ανακοινωθεί θα ήταν δύσκολο για τον κ. Παπανδρέου να υιοθετήσει μέτρα που έχουν χαρακτηριστεί «νεοφιλελεύθερα»- και τα οποία δεν έχουν περάσει ούτε σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Από την άλλη πλευρά, πηγές του οικονομικού επιτελείου επεσήμαιναν πως όλες οι υποδείξεις της Κομισιόν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και δεν αποτελούν απαράβατες εντολές- κυρίως όταν πρόκειται για τον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, όπου η ενιαία πολιτική στην Ένωση έχει προχωρήσει ελάχιστα και μόλις τώρα αρχίζει να προωθείται.
Η Κομισιόν συνδέει τις ελεύθερες απολύσεις και τα άλλα μέτρα «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας και με την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, την οποία θεωρεί απαράβατο όρο για τη βιωσιμότητα των δημοσιονομικών της χώρας. Ως αφετηρία οποιασδήποτε τέτοιας μεταρρύθμισης θεωρεί την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών - γυναικών, την αυτόματη διασύνδεση της αύξησης στα όρια συνταξιοδότησης με τα δημογραφικά δεδομένα, αρχής γενομένης από την αύξηση των δύο ετών, τη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης και τα αυστηρότερα κριτήρια για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.

fimotro.