Πώς θα γίνει το κούρεμα στο χρέος Παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για «συναινετική αναδιαπραγμάτευση»- Το σχέδιο, οι συζητήσεις και οι γερμανικές αξιώσεις

Η μυστική τεχνική και πολιτική προετοιμασία με τη συμμετοχή της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για τη «συναινετική αναδιάρθρωση» του συνολικού ελληνικού δημοσίου χρέους τελεί εν γνώσει του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου, του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου
. Πρόκειται για την «πρώτη πράξη» μιας πανευρωπαϊκής επιχείρησης με τρεις στόχους: Πρώτον, την αναδιάρθρωση των χρεών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Δεύτερον, την «αγγειοπλαστική» στις αρτηρίες του ευρωπαϊκού χρηματοοικονομικού συστήματος μέσω της αφαίρεσης των ομολόγων-«σκουπιδιών». Τρίτον, την επιβολή σε ολόκληρη την ευρωζώνη ενός
«γερμανικού κοστουμιού» υψηλής παραγωγικότητας, ισχνών αμοιβών και συνταγματικά κατοχυρωμένης
δημοσιονομικής πειθαρχίας. «Κέντρο» της επιχείρησης αυτής θα είναι ο υπό κυοφορία νέος Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕFSF). Η έναρξή της προσδιορίζεται για τα τέλη Απριλίου και τον συντονισμό της διαπραγμάτευσης με περισσότερες από 500 ευρωπαϊκές και διεθνείς τράπεζες θα αναλάβουν ειδικοί εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ και της ΕΚΤ υπό την υψηλή εποπτεία των κκ. Ζαν-Κλοντ Τρισέ
και Ντομινίκ Στρος-Καν.
Τμήμα του συνολικού σχεδίου για τη «συναινετική αναδιαπραγμάτευση» του συνολικού ελληνικού χρέους αποκάλυψε ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στο Νταβός όταν παραδέχθηκε ότι «συζητείται η ιδέα η Ελλάδα να επαναγοράσει το χρέος της». Η διάψευση του κ. Γ. Παπανδρέου, επίσης στο Νταβός, ότι η Ελλάδα «δεν συζητεί αναδιάρθρωση» είναι ασφαλώς ειλικρινής, υπό την έννοια πως η Αθήνα δεν σκοπεύει να επιβάλει μονομερώς απώλειες στις αξίες των ομολόγων που κατέχουν οι δανειστές της. Η μείωση της συνολικής δανειακής επιβάρυνσης θα επιτευχθεί «συναινετικά» στο πρότυπο του «Βrady Ρlan» που διέσωσε το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινινής Αμερικής το 1989.

Κεκλεισμένων των θυρών
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στο συμπέρασμα αυτό έχουν καταλήξει, παρά τις δημόσιες διαψεύσεις, τόσο η κυρία Ανγκελα Μέρκελ και ο κ. ΒόλφγκανγκΣόιμπλε , όσο και οι κκ. Ολι Ρεν, Ζαν-Κλοντ Τρισέ και Ντομινίκ Στρος-Καν. Ανώτατος τραπεζικός παράγων που είναι σε θέση να γνωρίζει όσα συζητούνται στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων σε συνομιλία του με «Το Βήμα της Κυριακής» επιβεβαιώνει ότι «βρίσκεται στο τραπέζι ένας μηχανισμός για τη συναινετική αναδιάρθρωση χρεών χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας». Εξηγεί ότι το σενάριο της επαναγοράς του ελληνικού χρέους από την Ελλάδα που συζητείται εσχάτως είναι μόνο τμήμα μιας λύσης που θα μπορούσε να ονομαστεί «Αναδιάρθρωση σε τρεις πράξεις». Σημειώνεται ότι η λύση που προετοιμάζεται αποτελεί παραλλαγή του Βrady Ρlan. «Βrady Ρlan» για την Ευρώπη
Σε αυτό το σημείο έχει σημασία μια μικρή αναδρομή στην ιστορία. Το 1982 το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής ήταν έτοιμες να χρεοκοπήσουν και τότε κάλεσαν το ΔΝΤ. Υστερα από πέντε-έξι χρόνια προγραμμάτων σταθεροποίησης όπως το ελληνικό (αύξηση φόρων, μείωση κρατικών δαπανών και υποτίμηση του νομίσματος- η οποία στην Ελλάδα αντικαθίσταται με την «εσωτερική υποτίμηση», δηλαδή τη μείωση αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα) οι οικονομίες παρέμεναν στάσιμες και υπερχρεωμένες. Το 1989 ο υπουργός Οικονομικών του πατρός Μπους κ. Νίκολας Μπρέιντι εφηύρε ένα σχέδιο «συναινετικής αναδιάρθρωσης», το οποίο στηριζόταν στην ελεύθερη επιλογή από ένα μενού λύσεων. Οι βασικές επιλογές στο μενού ήταν οι εξής τρεις:

1. Ανταλλαγή υφιστάμενων δανείων με νέα ομόλογα στο 65% της αξίας των παλαιών.

2. Ανταλλαγή δανείων με 30ετή ομόλογα με χαμηλότερο επιτόκιο.

3. Νέα δάνεια για τη χρηματοδότηση της οικονομίας ύψους ως 25% επιπλέον εκείνων που είχαν ήδη δοθεί. Τράπεζες που έκριναν ότι έπρεπε να «ξεφορτωθούν» ομόλογα-«σκουπίδια» για να επανακτήσουν τη φερεγγυότητά τους επέλεξαν την πρώτη επιλογή, διασφαλίζοντας βεβαίως το 65% των δανείων τους. Αλλες επέλεξαν τις υπόλοιπες λύσεις. Βασικό κίνητρο ήταν ότι οι πρώτες εκδόσεις των νέων ομολόγων είχαν την εγγύηση της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ανάπτυξη επανήλθε στο Μεξικό και το ίδιο πρόγραμμα εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Βουλγαρία, στο Μαρόκο, στην Πολωνία, στη Βενεζουέλα, ακόμη και στη Ρωσία το 1999. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος της Κυριακής» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζουν παραλλαγές του «Βrady Ρlan» για την Ελλάδα ήδη από τις αρχές του 2010!

«Γερμανικό κοστούμι» για την Ελλάδα
Ακόμα και αν πετύχει μια παραλλαγή του Βrady Ρlan για την Ελλάδα κορυφαίες κυβερνητικές και τραπεζικές πηγές αμφισβητούν ότι η «επανεκκίνηση της ανάπτυξης» θα συμβεί άμεσα. Εκτιμούν ότι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προϋποθέτει, πέραν της «κάθαρσης» στο «δράμα του χρέους», να πειστούν οι αγορές ότι ο νέος ευρωπαϊκός μηχανισμός διασφαλίζει τη θωράκιση της ευρωζώνης απέναντι στον κίνδυνο διάλυσης ή νέας χρεοκοπίας κράτους-μέλους. Προϋποθέτει επιπλέον ότι η «σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία» και νέοι κανόνες εργασιακής ευελιξίας και υψηλής παραγωγικότητας υιοθετούνται από όλες τις χώρες και ασφαλώς ότι το ελληνικό πρόγραμμα σταθεροποίησης συνεχίζει να εφαρμόζεται με επιτυχία.

Τις απόψεις αυτές φέρεται να εξέφρασε ο επικεφαλής του Centre for Εuropean Ρolicy Studies κ. Ντάνιελ Γκρος όταν ως καλεσμένος του οικονομολόγου κ. Στ.

Ζαβού σε εκδήλωση αποφοίτων της Ηarvard Βusiness School είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει κατ΄ ιδίαν με ανώτατα κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα. Παράλληλα τόσο ο επικεφαλής της ΤτΕ κ. Γ.

Προβόπουλος όσο και ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής κ. Απ.

Ταμβακάκης επισημαίνουν στις συζητήσεις τους ότι οι αλλαγές που θα αποφασιστούν θα θωρακίσουν ακόμη περισσότερο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Εκλογές τον Μάρτιο!
Τέλος, ο ελληνικής καταγωγής γερμανός ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων κ. Γ. Χατζημαρκάκης τονίζει ότι όλες οι εξελίξεις θα δρομολογηθούν μετά την κρίσιμη για την κυρία Μέρκελ (και αναγκαστικά και για την Ελλάδα...) αναμέτρηση στη Βάδη-Βυρτεμβέργη στις 27 Μαρτίου, ενώ επισημαίνεται ότι το «αντάλλαγμα» θα είναι να «αντιγράψουν» οι χώρες τις γερμανικές συνταγματικές προβλέψεις για απαγόρευση δημιουργίας ελλειμμάτων πέραν ορισμένων ορίων. Στην περίπτωσή μας, μια συνταγματική αλλαγή προϋποθέτει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης και σύμφωνα με ασφαλείς πηγές ο κ. Αντ. Σαμαράς δεν αποκλείεται να συμφωνήσει, εφόσον όμως η συνταγματική τροποποίηση ισχύσει για όλες τις χώρες.tovima.gr