Ενα νέο συμβόλαιο με τις αγορές. Μια νέα ισορροπία.

papaioannou

Ο Δικομματισμός δεν πνέει τα λοίσθια.

Εναλλακτικά...

Όμως αυτό δεν συμβαίνει γιατί οι αντίπαλοι του βρίσκονται σε φρασεολογία και πολιτική στην κλάση του 1980. Μια φρασεολογία γεμάτη Αντικαπιταλιστική προσέγγιση σε μια χώρα μέλος του ευρώ. (Αν είναι δυνατόν δηλαδή). Ούτε γιατί είναι πολύ ακραίοι από τα δεξιά και τρομάζουν τον κόσμο.

Ο δικομματισμός θα καταρρεύσει μονό όταν υπάρξει σοβαρή αστική… αντιπρόταση στα πλαίσια τον όσων δημιούργησαν την κοινωνία μας από το 1789 και μετά. Πράγμα μάλλον αδύνατον.

Η κατάρρευση της μεσαιωνικής Ευρώπης κυρίως λόγο της δημιουργίας της πρώιμης αστικής τάξης έγινε με την χρήση δυο φαρμάκων. Από την μια το Έθνος και από την άλλη ο λαός και η κοινωνία. Ανάμεσα σε αυτά τα δυο φάρμακα υπάρχουν δασολογικά σχήματα που αντιστοιχούν στα σημερινά κόμματα. Σε μια ιδεατή πολιτική διαίρεση όσο πηγαίνουμε προς τα δεξιά βρίσκουμε περισσότερο έθνος και όσο πηγαίνουμε προς τα αριστερά βρίσκομαι κοινωνία και λαό.

Σήμερα μοιάζει λίγο να χαλάνε αυτά τα φάρμακα και να μοιάζουν παλιομοδίτικα στο σημείο όπου το έθνος καταβροχθίζεται και αντικαθίσταται από την ενωμένη Ευρώπη και η κοινωνία καταβροχθίζεται από τις πανίσχυρες αγορές χωρίς να αντικαθίσταται από κάτι.

Μέχρι πριν 50 χρόνια οι αγορές ήταν κάπου στην μέση δημιουργούσαν οφέλη τόσο στα έθνη όσο και στον λαό. Από ένα σημείο και μετά η σχέση αυτή διασπάστηκε και οι αγορές είναι υπερεθνικές και οι λαοί δεν υπάρχουν ούτε καν στην εικόνα.

Όσες απεργίες ή πορείες και αν κάνει το προλεταριάτο ή οι αστοί κάνεις δεν θα τους ακούσει κανενός αυτί δεν θα ιδρώσει. Υπάρχει ένα νέο αυτονόητο το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη του ούτε των λαό ούτε το κράτος

Το πρόβλημα βρίσκεται στην αστική τάξη τμήμα της οποίας θα πρέπει να δούμε και το προλεταριάτο. Αυτές οι δυνάμεις ξεκίνησαν μαζί ως πρώιμοι αστοί και αποκεφάλισαν βασιλιάδες και ευγενείς Στην συνεχεία όμως με την μεσολάβηση της Βιομηχανικής επανάσταση διαχωριστήκαν με βάση τον καταμερισμό εργασίας που πρόεκυψε την δεδομένη στιγμή. Η βιομηχανική επανάσταση οδεύει προς το τέλος της όμως οι διαίρεση παραμένει ιδεολογικά ισχυρή

Επιπλέον κατά βάση ο Λαός πλέον δεν είναι οργανωμένο πολιτικό σώμα ή κάτι παραπλήσιο, αλλά ότι φαντάζεται ο καθένας όταν μίλα για το ανώνυμο πλήθος το οποίο διαρκώς κατωτεροποιείται και παραμένει ανώνυμο και μη δρών. Όσοι τέλος ενεργοποιούνται μπαίνουν στα κόμματα και μένουν περιχαρακωμένοι στην διαίρεση τους.

Έτσι ενώ αστοί πλακώνονται με του αστούς νέοι βασιλιάδες βγήκαν στο Φως με παράξενα ονόματα όπως Deutsche Bank και κάθε είδους bank Goldman Fitch ΕΚΤ και λοιπά.

Διότι δεν σήμερα δεν είναι ο τίτλος που κάνει τον Βασιλιά μα το Χρήμα. Το χρήμα δίνει τόσο την εξουσία όσο και την υπερεξουσία στο βασιλιά.

Και δεν πρόκειται να υπάρξει τίποτα νέο εάν δεν μάθουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς. Αν δεν τεθούν νέα διαπεραστικά αιτήματα.

Πριν από 50 χρόνια οι αγορές δημιουργούσαν οφέλη τόσο στα έθνη όσο και στους λαούς. Από ένα σημείο και μετά η σχέση αυτή διασπάστηκε και οι αγορές έγιναν υπερεθνικές κερδοσκοπικές, μαύρες, αδιαφανείς και αφορολόγητες, ενώ οι λαοί δεν υπάρχουν ούτε καν στην εικόνα. Είναι μόνο ανώνυμα στατιστικά που τις περισσότερες φορές χρεώνονται και τα σπασμένα.

Αυτό είναι που πρέπει και μπορείνα αλλάξει. Οι αγορές μπορούν και πρέπει να παράγουν πλούτο για όλους. Αυτό μπορεί να γίνει αίτημα. Εναλλακτικά ο πλανήτης θα σέρνεται αργά προς το χάος την μετανάστευση τους πλιατσικο-πολέμους την υπερτεκμετάλευση και την πείνα.

Πρέπει να φτιαχτεί ένα νέο συμβόλαιο με τις αγορές. Μια νέα ισορροπία. Και για κάποιο λόγο πιστεύω ότι θα φτιαχτεί σε κάποια στιγμή είτε με το καλό είτε με γκιλοτίνες.

Πόσοι τραπεζίτες και τσιράκια και αντιδραστικοί θα χρειαστεί να πέσουν; 50 100 … δεν είναι δα και δύσκολο.

Για το δικομματισμό μιλούσα και το άρθρο με πήγε αλλού. Εκείνο λοιπόν που μας ενοχλεί στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι ο δικομματισμός με την έννοια των ιδεών που αναφέρθηκαν. Με βάση αυτές θα πορευτεί και κάθε τυχών νέο πολιτικό σύστημα οδηγούμενο σταδιακά σε δικομματισμό. Μας ενοχλούν κατα βάση τα πρόσωπα και κατά δεύτερον η διαφθορά. Τα πρόσωπα και τα κόμματα τους είναι (ουσιαστικά 2-5 τζάκια με τους ακολούθους και τους αυλικούς τους) ταυτόχρονα τα φυτώρια της διαφθοράς.

Τα πρόσωπα τα αλλάζουμε συμμετέχοντας στις διαδικασίες, και μπορούμε χτυπήσουμε την διαφθορά με συνεργατικές κυβερνήσεις στις οποίες θα ελέγχει ο ένας τον άλλο. Ενώ με μια Βουλή δραστήρια και όχι παραμάγαζο ενός από τα τζάκια όλα αλλάζουν δραστικά. Τα πράγματα είναι πολλές φόρες τόσο απλά.