2011

20 Οκτωβρίου 2011. Άνθρωποι και σκουπίδια στους δρόμους. Μέσα στον καπνό των χημικών κάποιος μπερδεύει τους ανθρώπους με τα σκουπίδια. Κάποιος νομοθετεί για ‘μας, χωρίς εμάς. Αγνοεί την λαϊκή εντολή όπως αυτή εκφράζεται στον δρόμο, διαλύει τον κοινωνικό ιστό και υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας. Κάποιος δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν λογαριάζει. Κάποιος διαπραγματεύεται για ‘μας χωρίς εμάς. Κάποιος μετράει τους τόκους και όχι τους ανθρώπους. Μιλάει για έλλειμμα και για χρέος. Το μεγαλύτερο έλλειμμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι το έλλειμμα δημοκρατίας και το μεγαλύτερο χρέος είναι το χρέος προς την πατρίδα. Φτάνει. Είναι η ώρα μηδέν. Τώρα καμία ρητορική δεν επαρκεί. Κανένας εκβιασμός δεν περνάει. Καμία καταστολή δεν σας σώζει. Ούτε η σιωπή των καναλιών.



20 Οκτωβρίου 2011. Ένας νεκρός. Άνεργος οικοδόμος, πατέρας δύο παιδιών. Ποια κουκούλα θα κρύψει το πρόσωπο των ενόχων; Τι άλλο πρέπει να συμβεί; Ποια είναι η επόμενη μέρα; Μια ψηφοφορία, ένα χειροκρότημα, μια δόση δανείου και μετά πάλι τα ίδια….. Κι ο κόσμος στους δρόμους… Μια χώρα υπό κατάρρευση. Που την οδηγούν στα τυφλά. Έρμαιο στα παζάρια των διεθνών κερδοσκόπων. Μια χώρα πληγωμένη, ταπεινωμένη, που ο λαός της διαδηλώνει φωνάζοντας πως δεν αντέχει άλλο. Φτάνει…..

Newpost.gr