Πιο πολύ κι από τα Μνημόνια και τις χρεοκοπίες, ένιωσα τα σημερινά λόγια του υπουργού Οικονομικών να μου τσακίζουν το...
...ηθικό, να με πείθουν ότι τίποτα τελικά δεν έχει αλλάξει.
Είδα έναν αξιολύπητα εγωπαθή άνθρωπο να θέτει ως πρώτο στόχο ενός ημιθανούς κόμματος τη...νίκη στις εκλογές και μάλιστα με κεντρικό σύνθημα "Αρχίζουμε". Πώς γίνεται να νιώθουν ότι αρχίζουν όταν όλοι πια έχουν πειστεί ότι τελειώνουν; Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι υπάρχει έστω κι ένας φίλος του ΠΑΣΟΚ που να θέλει να του υποσχεθούν τη...νίκη;
Είδα έναν ακόμα παραδοσιακό πολιτικό αρχηγό της Μεταπολίτευσης να μην έχει απολύτως κανένα σχέδιο, κανένα όραμα, να μην πιστεύει σε τίποτα. Δεν ανέφερε τίποτα το συγκεκριμένο, τίποτα το σαφές. Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η ιδεολογία του Ευάγγελου Βενιζέλου, ίσως επειδή δεν υπάρχει. Τον άκουσα να τολμά να χαρακτηρίσει "γιορτή της Δημοκρατίας" τον θρίαμβο των διαδρόμων που οδήγησε στη δική του (και μόνη) υποψηφιότητα.
Θα διαβάσω στα σχόλια κάποιων από εσάς ότι ο Παπανδρέου ήταν χειρότερος, ότι ο Ραγκούσης είναι κηπουρός, ότι η Διαμαντοπούλου δεν τόλμησε και πάει λέγοντας. Για την οικονομία της κουβέντας, να τα δεχθώ όλα. Μετά τι;
Τι είναι ο Βενιζέλος; Τι εκπροσωπεί; Τι ονειρεύεται;
parapolitiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου