Αναφορές στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου, περιέχονται σε ανάλυση που δημοσιεύει σήμερα ο ECONOMIST, με αφορμή την πρόσφατη διεξαγωγή του καθιερωμένου Συνεδρίου της Σύμης στην Ελλάδα, με πρωτοβουλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Υπό τον τίτλο “The challenge of turning malcontents into (sensible) militants”, το περιοδικό δημοσιεύει ανάλυση του απεσταλμένου του στη Σκiαθο (προφανώς για την κάλυψη του Συνεδρίου), με αντικείμενο την... πορεία της κεντροαριστεράς, τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει εν μέσω της οικονομικής κρίσης, αλλά και τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται.. Την ανάλυση, συνοδεύει ένθετη φωτογραφία του κ. Παπανδρέου με τη Segolene Royal (http://www.economist.com/world/international/displaystory.cfm?story_id=14133716).Μεταξύ των άλλων, ο συντάκτης της ανάλυσης αναφέρει ότι οι μετέχοντες στο εφετινό Συνέδριο ήσαν σε πολύ καλή διάθεση και ότι, οι βετεράνοι εξ αυτών, δήλωναν ότι ήταν η πιο ευχάριστη Σύνοδος που μπορούν να θυμηθούν. «Αλλά, οι λόγοι της αισιοδοξίας ήσαν περισσότερο εσωτερικοί», σχολιάζει ο συντάκτης του ECONOMIST. «Μετά από αρκετά χρόνια αγώνα για να συνεγείρει (“rally”) τη δυσφορία έναντι της συντηρητικής κυβέρνησης, ο κ. Παπανδρέου τα πάει τώρα πολύ καλά στις δημοσκοπήσεις. Έχει αρκετές πιθανότητες, κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο, να γίνει πρωθυπουργός - ακολουθώντας τα χνάρια του φιλελεύθερου παππού του και του διεγέρτη (“firebrand”) πατέρα του».
Σε άλλο σημείο της ανάλυσης, ο συντάκτης του ΕCONOMIST υπενθυμίζει ότι «με την εξαίρεση της Ελλάδας (ΠΑΣΟΚ), οι ευρωεκλογές στην Ευρώπη αποδείχθηκαν καταστροφή για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα – και αυτό αποτελεί παράδοξο, διότι είναι η εποχή που θα έπρεπε να κερδίζουν έδαφος λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης». Σχετικώς με τις δυνατότητες των Πρασίνων να αναδειχθούν σε υπολογίσιμη δύναμη στην Ευρώπη, ο ECONOMIST παρατηρεί ότι, τόσο στο Βορρά όσο και στο Νότο, τα μετριοπαθή αριστερά κόμματα αντιμετωπίζουν ένα δίλημμα – και, ενδεχομένως μιαν ευκαιρία. Ιδιαιτέρως στην Ευρώπη, οι κεντροαριστερές πολιτικές και η ανησυχία για την τύχη του πλανήτη, έχουν σχεδόν συγχωνευθεί και αποτελούν ένα ενιαίο, ζεστό και καμιά φορά ομιχλώδες θέμα δημοσίου διαλόγου. «Για παράδειγμα», σημειώνει ο συντάκτης της ανάλυσης, «ο κ. Παπανδρέου αναμένει πλήρη συγχώνευση. Επιθυμεί να προσθέσει την οικολογία στα κεντρικά ιδεώδη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς: στα ιδεώδη της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στην Ελλάδα, ρισκάρισε για να υπερασπιστεί αυτή την ιδέα, επιστρατεύοντας στο κόμμα του ένα νεαρό, ανεξάρτητο πράσινο, τον Κρίτωνα Αρσένη, η εκστρατεία του οποίου για την οικοδόμηση στα νησιά του Αιγαίου έχει απειλήσει οργανωμένα συμφέροντα – περιλαμβανομένων και φιλο-σοσιαλιστικών (συμφερόντων)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου