"ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ"...

fimotroΡεπορτάζ : Πέτρος Στεφανής

(από ΤΑ ΝΕΑ)

«Είμαστε η μοναδική μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας που παίρνει μέρος σε πραγματικό πόλεμο, την κατάσβεση πυρκαγιών. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη όταν αντιμετωπίζεις από αέρος μεγάλα πύρινα μέτωπα σε σχέση με την αναχαίτιση ενός Τούρκου πιλότου μαχητικού, εκεί η κατάσταση είναι συνήθως ελεγχόμενη. Αντιθέτως, στις... πρόσφατες φωτιές στην Αττική τα πράγματα ήταν ανεξέλεγκτα, κάθε φορά είχαμε μπροστά μας κι ένα καινούργιο πεδίο βολής...». Σαββατοκύριακο 29 και 30 Αυγούστου. Το πρώτο του μήνα που οι άνεμοι κόπασαν. Στην 355 Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας, παρ΄ όλα αυτά, στην 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα οι χειριστές των πυροσβεστικών αεροσκαφών παραμένουν σε επιφυλακή. Απέσπασαν τα δημόσια εύσημα για την αποτελεσματικότητα και την αυτοθυσία τους, τις ριψοκίνδυνες κατεβασιές τους από τα 3.000 πόδια, έως και ελάχιστα μέτρα από το φλεγόμενο έδαφος. «Αυτή ακριβώς η ηθική αναγνώριση είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Όταν σε παίρνει τηλέφωνο ένας άγνωστος και σου λέει: “Δεν σας ξέρω, αλλά σας ευχαριστώ πάρα πολύ που μου σώσατε το σπίτι!”. Και στις τελευταίες μεγάλες πυρκαγιές πήραμε τέτοια τηλεφωνήματα από απλούς πολίτες. Δεχτήκαμε ακόμα και την αυθόρμητη επίσκεψη και τα συμβολικά δώρα δύο φοιτητών που αισθάνθηκαν την ανάγκη να έρθουν έως εδώ για να μας ευχαριστήσουν, μια και οι κατοικίες τους γλίτωσαν στο παρά πέντε χάρη στα αεροπλάνα μας. Αυτές, δηλαδή, οι μικρές στιγμές είναι που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη μας!» λέει στα «ΝΕΑ» ο 50χρονος αξιωματικός Επιχειρήσεων της Μοίρας, σμήναρχος Μάμας Κρασσάς, πατέρας 4 παιδιών (ο μεγάλος του γιος είναι και αυτός πιλότος στην Πολεμική Αεροπορία). Ο έμπειρος πιλότος έχει 3.000 ώρες πτήσεων σε τριάντα χρόνια υπηρεσίας στην Πολεμική Αεροπορία- τα είκοσι πέντε από αυτά στα πυροσβεστικά αεροσκάφη. «Δύσκολη η φωτιά στην Αττική» «Ήταν μία από τις μεγάλες φωτιές, από τις πιο καταστρεπτικές στην Αττική, όχι όμως και η μεγαλύτερη που έχουμε κληθεί να αντιμετωπίσουμε ως πιλότοι. Στην Ηλεία πρόπερσι, για παράδειγμα, η καιγόμενη έκταση ήταν μεγαλύτερη. Ωστόσο τώρα οι συνθήκες κατάσβεσης ήταν αντίξοες: το πρόβλημα ήταν το μέγεθος του μετώπου. Ήταν τέτοιο ώστε τα διαθέσιμα ιπτάμενα μέσα δεν επαρκούσαν. Επιπλέον οι ισχυροί άνεμοι έως και 5-6 Μπωφόρ παρεμπόδιζαν την ομαλή επαφή των αεροσκαφών με τη θάλασσα για την υδροληψία από Αλιβέρι και Σχινιά, αναταράξεις εξαιρετικά απότομες μας δυσκόλευαν και κατά τη ρίψη του νερού. Στην Ηλεία βρίσκαμε πιο εύκολα νερό κι απάνεμα μέρη για να το ρίξουμε. Εδώ έπρεπε να στοχεύουμε σε συγκεκριμένα, μικρότερης έκτασης, σημεία, όπου έπνεαν καθοδικά και ανοδικά ρεύματα, τα οποία επηρέαζαν πάρα πολύ τον έλεγχο του αεροσκάφους. Με λίγα λόγια, το αεροπλάνο πήγαινε όπου αυτό ήθελε! «Βαρύ κι ανθυγιεινό επίδομα πάντως δεν παίρνουμε!», λέει χαμογελαστός. «Δεν νιώθουμε ήρωες...» Εννέα χρόνια στα πυροσβεστικά αεροσκάφη, με 1.000 ώρες πτήσεων σε κατασβέσεις πυρκαγιών, ο εκπρόσωπος των νεώτερων χειριστών, ο 34χρονος Αγρινιώτης σμηναγός Φωκίων Βακράκος (πατέρας ενός κοριτσιού) είναι ένας από τους μαχητές της 355 Μοίρας της Πολεμικής Αεροπορίας. Στο επίπονο τετ-α-τετ των οκτώ Canadair CL 215 με τις φλόγες, στο πρωτοφανές για την Αττική τετραήμερο, από 21 έως και 24 Αυγούστου, ο ίδιος και άλλοι 39 συνάδελφοί του πραγματοποίησαν συνολικά 80 πτήσεις, διάρκειας 232 ωρών, με 953 ρίψεις νερού, βάρους 6 τόνων η καθεμία. Με περίπου 15 ώρες πτήσεων στο ενεργητικό του το διάστημα αυτό, σε δύο καθημερινές εναέριες εξόδους του, κινήθηκε κυρίως πάνω από τη Νέα Μάκρη. «Ο κόσμος μάς αποκαλεί ήρωες. Εμείς όμως δεν νιώθουμε έτσι. Αυτό είναι το επάγγελμά μας, όπως και να μας πουν. Εμείς θα κάνουμε πάντοτε αυτό που πρέπει, εννοείται πως τη δουλειά αυτή δεν την κάνουμε για να γίνουμε πλούσιοι. Απλά, σε κάθε ρίψη μας, κοιτάζουμε να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας».

fimotro