Σπ. Κουβέλης: Οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλο την ακυβερνησία

Του ανταποκριτή μας Γιάννη Σοφιανού\

\

^10ΑΘΗΝΑ.^11 (Γραφείο Εθνικού Κήρυκα). Τη βεβαιότητα του πως έχει διαμορφωθεί πλέον το πλειοψηφικό ρεύμα που θα δώσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εθνικές εκλογές εξέφρασε στον <Ε.Κ.> ο πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Περιβάλλοντος και Χωροταξίας, Σπύρος Κουβέλης.\

^12<Οι Έλληνες πολίτες δεν αντέχουν άλλο την ακυβερνησία. Επιζητούν άμεσα αλλαγή και αλλαγή ουσιαστική στην καθημερινότητά τους, στον τρόπο ζωής τους> δήλωσε στην εφημερίδα μας, προσθέτοντας ότι <το ΠΑΣΟΚ μπορεί να δώσει λύσεις στη σημερινή κρίση, που μαστίζει την καθημερινή ζωή των πολιτών. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει θεατής σε όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο. Απαιτείται να απεγκλωβιστούμε από το πρόβλημα και να μετατρέψουμε την πρόκληση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας σε αναπτυξιακή ευκαιρία, θέτοντας τους σωστούς πολιτικούς στόχους. Το ΠΑΣΟΚ έχει τη δύναμη και την τόλμη να συγκρουστεί με κάθε κατεστημένο που κρατά τη χώρα στα μετόπισθεν>.\

Διευκρίνισε ωστόσο πως <θα χρειαστεί η συνεργασία όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, όλων εκείνων που θέλουν να δουν αυτή τη χώρα να προοδεύει, να αναπτύσσεται ορθά, να πρωτοπορεί>.\

Ως νέο πρότυπο ανάπτυξης το ΠΑΣΟΚ έχει προτείνει την <πράσινη> και ερωτηθείς πώς μπορούν να συμβάλλουν σε αυτό οι Έλληνες της Διασποράς, ο καθ΄ ύλην αρμόδιος, κ. Κουβέλης, μας είπε ότι: <Τόσο σε τεχνικό, όσο και πολιτικό επίπεδο, η τεχνογνωσία χωρών όπως οι ΗΠΑ, με μεγάλη ιστορία στην εφαρμογή ολοκληρωμένων προγραμμάτων για τη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος, μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία για εφαρμογή λύσεων και στη δική μας χώρα, στο πλαίσιο της εφαρμογής μιας πολιτικής ‘πράσινης ανάπτυξης’. Οι Έλληνες της διασποράς αποτελούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της χώρας φιλοξενίας και της μητέρας πατρίδας και επομένως μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν αυτές τις ιδέες και γνώσεις και στη χώρα μας>.\

Υποστήριξε δε ότι <στην Ελλάδα, δεν υπήρξαν σωστά θεμέλια στην οικοδόμηση της προστασίας του περιβάλλοντος. Το ζήτημα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ερχόταν πάντα σε δεύτερη μοίρα ή δεν αποτέλεσε ποτέ ουσιαστική προτεραιότητα. Αυτό, μαζί με την απουσία υποδομών και κρατικής πολιτικής έχει ως αποτέλεσμα την μειωμένες καθημερινές οικολογικές πρακτικές των Ελλήνων σε σχέση με τους Αμερικανούς>. Τόνισε όμως ότι αυτό δεν οδήγησε σε καμία περίπτωση τον Ελληνα σε <μειωμένη ευαισθησία> ευαισθησία απέναντι στο περιβάλλον.\

<Πιστεύω ότι οι Ελληνες, μπορούν όχι απλά να υποστηρίξουν την πράσινη ανάπτυξη, αλλά και να την υπηρετήσουν με τη δύναμη και το πάθος, που τους χαρακτηρίζουν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους>, ανέφερε χαρακτηριστικά.\

Επισήμανε εξάλλου ότι το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για την <πράσινη ανάπτυξη> έχει στόχο να αξιοποιήσει όλες τις χαμένες ευκαιρίες στο παρελθόν: <Να αξιοποιήσει όσο περισσότερο γίνεται τον ήλιο, τον άνεμο, τη γεωθερμία, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εξοικονομώντας εθνικούς πόρους που μπορούν να πάνε στην παιδεία, στην υγεία(…). Η σημερινή κατάσταση είναι αυτή που οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας, με παραγωγικές μονάδες και τουριστικές επιχειρήσεις να κλείνουν καθώς το προϊόν τους μένει στα αζήτητα(…). Μόνο στον τομέα της πράσινης ενέργειας υπολογίζεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η δημιουργία 2 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει μεγάλο ποσοστό από αυτές τις θέσεις, και θα το κάνει με το πρόγραμμα για την ‘πράσινη ανάπτυξη’>
Όπως υποστήριξε μάλιστα ο κ. Κουβέλης, κάποιοι τομείς του νέου αυτού προτύπου, <μπορεί να είναι εξ αρχής ανταποδοτικοί στην οικονομία, όπως οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ενώ άλλοι, όπως η αναπροσαρμογή της γεωργικής παραγωγής, απαιτούν περισσότερο χρόνο, ώστε να φανούν τα οφέλη>.\

<Το ΠΑΣΟΚ έχει στόχο να μεταμορφώσει την άρρωστη πολιτική ζωή της χώρας και να διαμορφώσει νέες υγιείς συνειδήσεις με εργαλείο το όραμα για ένα καινούργιο ξεκίνημα, ένα καλύτερο αύριο. Καλούμε τους πολίτες να συμμετέχουν σε κάτι απλό: να δημιουργήσουμε μια νέα παραγωγική σχέση με το περιβάλλον, μια δημοκρατική σχέση τεχνολογίας και πολιτών, μια δημιουργική σχέση με την παράδοση και την ιστορία μας, το ανθρώπινο μέτρο στις υλικές υποδομές και την κατανάλωση, ώστε η Ελλάδα να αλλάξει σελίδα>, πρόσθεσε.\

Τέλος, ρωτήσαμε τον κ. Κουβέλη, σχετικά με τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική και τις ευθύνες που απορρέουν. <Η πρόσφατη πυρκαγιά στην Αττική που ξέσπασε δύο μόλις χρόνια μετά τις μεγάλες καταστροφές του 2007, δεν άφησε μόνο πίσω της μια εικόνα ανοχύρωτης πόλης και αδυναμία προστασίας του αστικού ιστού, αλλά κατέδειξε σημαντικές ελλείψεις στην πρόληψη και αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αδυναμία συντονισμού και λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού και βλάβη στην εικόνα της πατρίδας. Ανάμεσα στα περιβαλλοντικά προβλήματα που ξεχωρίζουν – σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολλών ερευνητών – είναι η πιθανότητα αύξησης της μέσης θερμοκρασίας στο λεκανοπέδιο. Παράλληλα, αναμένεται αύξηση στα ρυπαντικά φορτία στην ατμόσφαιρα του Λεκανοπεδίου, καθώς το φυσικό φίλτρο που προσέφεραν αυτά τα δάση δεν υπάρχει πια. Πρέπει να προσθέσουμε και τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε σχέση με τη διάβρωση των εδαφών, την ιδιαίτερα υψηλή πιθανότητα πλημμυρών και κατολισθήσεων σε πολλά σημεία της Αττικής, την ερημοποίηση, και βέβαια την μηδενική σχεδόν κατακράτηση των νερών της βροχής και την σημαντική υποβάθμιση του υδροφόρου ορίζοντα της Αττικής. Τέλος, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τη σημαντική υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και την επίπτωση που αυτό έχει ήδη στην πανίδα του νομού Αττικής>.\

<Όσο για τις ευθύνες -συμπλήρωσε- θα ήταν πλεονασμός να μιλήσει κανείς γι’ αυτές καθώς τα συμπεράσματα είναι προφανή. Η ακυβερνησία έχει μεγάλο κόστος, το οποίο θα μετρήσουμε με την επιβάρυνση στη δημόσια υγεία και την ασφάλεια των κατοίκων του λεκανοπέδιου στους επόμενους καύσωνες και σε πλημμύρες, στα αναπνευστικά προβλήματα που θα αυξάνονται καθώς πέφτει η ποιότητα του αέρα. Κυρίως όμως μας λέει πως η ακυβερνησία αφήνει ένα μεγάλο κενό εκεί που η κυβέρνηση αποτυγχάνει να εξασφαλίσει τα κοινωνικά αγαθά για το σύνολο των πολιτών, και πως ο χώρος αυτός που δημιουργείται καταλαμβάνεται αμέσως από την προώθηση των ιδιωτικών συμφερόντων σε βάρος του συνόλου. Με την αντικατάσταση του δάσους από άλλες χρήσεις, αυθαίρετες ή όχι>.\