Οταν ο Τ.Μαντέλης έφαγε μέσα στο ΔΣ του ΟΤΕ ...σφαλιάρα απο τον Τόμπρα και η Βάσω ήθελε να τον διώξει

«Ο Τ.Μαντέλης ίσως είναι ο μόνος πρόεδρος δημόσιου οργανισμού - και συγκεκριμένα του ΟΤΕ - που έφαγε μια δυνατή σφαλιάρα μέσα σε συνεδρίαση του Δ.Σ. του Οργανισμού απο τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο - αείμνηστο - Θεοφάνη Τόμπρα, ο οποίος δεν καταλάβαινε τίποτα και ήταν ορκισμένος «παπανδρεϊκός»...» τονίζει στο i-R γνώστης των παρασκηνίων της διαδρομής Μαντέλη στο ΠΑΣΟΚ και ως «δεξί χέρι» και «εξ απορρήτων» του Κ.Σημίτη.

Αλλωστε υπάρχει και επιστολή της Βάσως Παπανδρέου στον Κ.Σημίτη που «αποκαλύπτει» τον «βίο και την πολιτεία» του. Και μπορεί - προς το παρόν - Κ.Σημίτης και Κ.Καραμανλής «να κάνουνη την πάπια» αλλά θεωρείται βέβαιο οτι Χριστοφοράκος - Μαντέλης σε συμφωνία με την Siemens και τις ανακριτικές αρχές θα αποκαλύψουν ΟΛΕΣ τις διαδρομές του «μαύρου χρήματος» της συγκεκριμένης εταιρίας (κάνοντας χρήση τις νέες ευεργετικές διατάξεις του νόμου για όσους συνεργάζονται).
Ας θυμηθούμε λίγο τα...γεγονότα, για να αντιληφθούμε και τι γίνεται. «Επειδή η Ιντρακόμ μπορεί να γίνει μονοπώλιο, το υπουργείο Βιομηχανίας Ερευνας και Τεχνολογίας θα στηρίξει και άλλες εταιρείες τηλεπικοινωνιακού υλικού». Ο προβληματισμός αυτός ανήκει στη Βάσω Παπανδρέου και διατυπώθηκε το Σεπτέμβριο του 1986, όταν το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την πρώτη μεγάλη ανάθεση στην Ιντρακόμ, αυτή των ψηφιακών κέντρων. Η ιστορία απέδειξε ότι η τότε υπουργός Βιομηχανίας είχε δίκιο, μόνο που δεν έγινε τίποτε για να αποτραπεί η απευκταία εξέλιξη.

Τελικά τον Μάρτιο του 1988 η διοίκηση Μαντέλη - Τόμπρα στον ΟΤΕ, δίνει την προμήθεια ύψους 46 δισ. δρχ. για 84 χιλιάδες κυκλώματα και 20 χιλιάδες παροχές σε δύο κοινοπραξίες. Η μία είναι η Ιντρακόμ με την Ericsson (τότε δεν είχε ακόμη προχωρήσει η συμμαχία με την Siemens), και η άλλη είναι η Siemens.

Η δεύτερη ανάθεση για την προμήθεια 470.000 ψηφιακών παροχών, ύψους 27 δισ. δρχ. που αναλαμβάνει πάλι η Intracom πυροδοτεί αντιδράσεις του τότε υπουργού Μεταφορών Γ. Κεφαλογιάννη.

Είχε προηγηθεί τον Ιούνιο συνεννόηση του δ/νοντος συμβούλου του ΟΤΕ κ. Κιουλάφα με τον πρόεδρο της Ν.Δ Κ. Μητσοτάκη και του προέδρου του Οργανισμού Τ. Μήνη με τον πρόεδρο του ΣΥΝ Χαρ. Φλωράκη. Οι εφημερίδες της εποχής με μπαράζ δημοσιευμάτων υποστηρίζουν ότι η τιμή που προσέφερε η Ιντρακόμ ήταν δυόμισι φορές υψηλότερη από τη διεθνή αγορά. Η ανάθεση προκαλεί αντίδραση της ΕΟΚ, η οποία δύο χρόνια αργότερα (Μάρτιος 1991) με διάβημά της επισημαίνει ότι οι παραπάνω συμβάσεις αντιβαίνουν βασικές διατάξεις της συνθήκες της Ρώμης.

Υστερα από τρία χρόνια περίπου τίθεται το θέμα της προμήθειας του ενός εκατομμυρίου ψηφιακών παροχών. «Ανάχωμα» στην απευθείας ανάθεση αποτελεί η δικαστική έρευνα που ήδη έχει ξεκινήσει για τις προηγούμενες συμβάσεις. Τον Οκτώβριο του 1992 βρίσκονται κατηγορούμενοι οι πρώην διοικήσεις (Μαντέλη - Τόμπρα, Μήνη - Κιουλάφα, ο Σ. Κόκκαλης καθώς και υπάλληλοι του Οργανισμού).

Το Μάρτιο του 1993 οι κατηγορούμενοι απαλλάσσονται με βούλευμα. Ομως ο ανταγωνισμός για τις νέες ψηφιακές παροχές είναι οξύτατος. Ο Σ. Κόκκαλης το Μάιο του ίδιου χρόνου επιτίθεται κατά της Alcatel, λέγοντας ότι «δεν θα δίσταζε να φθάσει μέχρι να ρίξει οποιαδήποτε κυβέρνηση στην προσπάθειά της να διεισδύσει στην ελληνική αγορά».

Το καλοκαίρι του 1995 ο ΟΤΕ προκηρύσσει νέο διαγωνισμό για 2,2 εκατ. παροχές. Στις αρχές του 1997 το διοικητικό συμβούλιο του ΟΤΕ ενέκρινε απευθείας ανάθεση αγοράς 338.000 ψηφιακών παροχών στην ίδια κοινοπραξία, ύψους 20,4 δισ. δρχ.

Όσα συνέβησαν επι «οικουμενικής» (το 1989-90) περιγράφονται από τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, καθηγητή Ευ. Βολουδάκη σε επιστολή προς την εφημερίδα Καθημερινή της 2ας Ιουνίου 1996. Γράφει μεταξύ άλλων: «Το προηγούμενο του διασυρμού του θεσμού του Υπουργικού Συμβουλίου στην υπόθεση των ψηφιακών αλλά και πολλά άλλα ακόμη ως ουκ έστιν αριθμός, τα οποία είδα και έζησα με τις κυβερνήσεις Τζ. Τζαννετάκη, Ι. Γρίβα και Ξ. Zολώτα και αντιμετώπισα με όση ψυχική δύναμη διέθετα, με έκαναν να συνειδητοποιήσω πόσο ανυπεράσπιστο ήταν το γενικό δημόσιο συμφέρον απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα και στις αξιώσεις οργανωμένων ομάδων πίεσης. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούσε το Υπ. Συμβούλιο και η Γραμματεία του όταν ανέλαβα τα καθήκοντά μου ήταν δυσπερίγραπτες Δεν μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι το ανώτατο συλλογικό πολιτικό και διοικητικό όργανο της εκτελεστικής εξουσίας μπορούσε να λειτουργεί με τις συνθήκες και τους όρους που λειτουργεί ένα συμβούλιο ορεινής κοινότητας. Ως πολίτης αυτής της χώρας αισθάνθηκα αγανάκτηση και ντροπή».

Η σταδιοδρομία του Τασου Μαντέλη οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν «υπάλληλος» της Siemens, από τη δεκαετία του ΄80, ενώ ταυτόχρονα ήταν και έμπιστος του Κ. Σημίτη. Ο Τ. Μαντέλης λοιπόν, ο οποίος είναι δικηγόρος και κατάγεται από την Κεφαλλονιά, εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ το 1981, μετά από καραμπόλες και ενώ είχε πάρει ελάχιστες ψήφους, σε σύγκριση με τον Αντώνη Τρίτση. Φαίνεται ότι με τη Siemens ήλθε σε επαφή κατά τη θητεία του ως πρόεδρος του ΟΤΕ από το 1985 ως το 1988, όταν διευθύνων σύμβουλος ήταν ο φοβερός Τόμπρας. Αλλά ενώ τον Τόμπρα τον έφαγε η συγκεκριμένη υπόθεση, ο Τ. Μαντέλης απλά μεταπήδησε στην προεδρία των ΕΛΤΑ την περίοδο 1988-89.
Από το 1993 αρχίζει και τυπικά η στενή συνεργασία του με τον Κ. Σημίτη. Γίνεται Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας με υπουργό τον Κ. Σημίτη. Όταν ο Κ. Σημίτης ανέλαβε πρωθυπουργός το 1996 όρισε τον Μαντέλη Γενικό Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου. Μετά τις εκλογές του ιδίου χρόνου, που εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας, πάλι ελέω Σημίτη, τοποθετήθηκε υφυπουργός Εσωτερικών , Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Το 1997, Σεπτέμβριο μήνα, τοποθετήθηκε υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, αντικαθιστώντας τον Χ. Καστανίδη, οπότε άρχισε (πάλι;) το «ταγκό» με τη Siemens. Το 2000, εκλέχτηκε πάλι βουλευτής στη Β΄Αθήνας, αλλά δεν ξαναπήρε υπουργείο.
Όπως είναι γνωστό πια, ο Τ. Μαντέλης είναι ενα απο τα πρόσωπα πίσω από τον λογαριασμό , ROCO σε ελβετική τράπεζα. έστω και αν κάτοχος φαινόταν ο φίλος και κουμπάρος του Γ. Τσουγκράνης. Αυτός ο τελευταίος υποστήριξε ότι επέλεξε το ROCO από το ROC, ψελλίζοντας κάτι περί rock’n roll, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο παππούς του Τ. Μαντέλη ήταν γνωστός ως Αναστάσης Ρόκος στην Κεφαλλονιά, οπότε είναι σαφές ότι οι δυο τους ήταν σε στενή συνεργασία. Στον συγκεκριμένο λογαριασμό κατατέθηκαν οι 200.000 ευρώ από Siemens ως δήθεν προεκλογική χορηγία και αργότερα οι 250.000 από άγνωστο, υποτίθεται, αποστολέα. Κάποια στιγμή ο Τσουγκράνης μετέφερε τον λογαριασμό στην Αθήνα και είναι γνωστό ότι λεφτά από αυτόν χρησιμοποιήθηκαν για τις σπουδές των παιδιών του Μαντέλη, αλλά όλα αυτά έγιναν με συνεννόηση των δυο τους.
Υπάρχουν και τα περίφημα 10 εκατομμύρια ευρώ που κάποιοι πιστεύουν ότι πήρε ο Μαντέλης επιπλέον από τη Siemens. Εκείνος το αρνείται αφήνοντας μάλιστα και κάποια υπονοούμενα. Η ερμηνεία είναι ότι έστειλε κάποιο σήμα σε άλλους που τα εισέπραξαν ή που τα εισέπραξαν μαζί του. Κυκλοφορούν φήμες για συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά χωρίς αποδείξεις δεν μπορούν να αναφερθούν. Το πιθανότερο είναι ότι αυτά τα δέκα εκατομμύρια διαμοιράστηκαν και τα πήραν όχι μόνο δωρολήπτες, αλλά και δωροδότες, δηλαδή κάποιοι που τα μοίραζαν εκ μέρους της Siemens.
Για να ξαναγυρίσουμε όμως στον Τ. Μαντέλη, ενδεικτικό της σχέσης του με τη Siemens και τον ΟΤΕ είναι ότι ο μεν γυιος του δουλεύει για τη γερμανική εταιρία στην Κύπρο, η δε κόρη του εργάζεται στον ΟΤΕ των γερμανικών συμφερόντων πλέον. Οσο για τις δραστηριότητές του στο Αζερμπαϊτζάν δεν αποκλείεται να προωθεί τα συμφέροντα της εταιρίας εκεί…