Δρούτσας… δρούτσας!!!

Πάμε ολοι οι bloggers μαζί, δυνατά με τα χέρια ψηλά: Δρουτσας… δρούτσας… Του το οφείλουμε.Αν δεν είχαμε τέτοιους πολιτικούς το blogging θα ήταν φτωχότερο.
Του Δ.Π. ΔΗΜΑ από το enet και: «Η εφεκτικότητα» (!) μιας εγκυκλίου

Του πήρε 16 μήνες για να εκδώσει μια εγκύκλιο στη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και αυτήν ακόμη την έκανε μαντάρα. Ετσι, αναγκάστηκε εντός 24ώρου, έπειτα από έκρηξη του διπλωματικού σώματος, να την αποσύρει προς διόρθωση, με την ένδειξη «ορθή επανάληψη». Ο λόγος για τον κ. Δ.Π. Δρούτσα…

Αναλυτικότερα:Οπως έγινε πρόσφατα γνωστό, στις 12 Ιανουαρίου ο κ. Δρούτσας εξέδωσε έναν «τυφλοσούρτη» προς τις υπηρεσίες του εξωτερικού, εν είδει «οδηγιών προς ναυτιλλομένους», για το πώς αυτές θα πρέπει να χειρίζονται θέματα δημόσιας διπλωματίας, δηλαδή προβολής της εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Το εκπληκτικής αστειότητας και αντιφατικότητας κείμενο, που έφυγε από το γραφείο του κ. Δρούτσα, ανταγωνίζονται μόνον οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί του γραφείου τού επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας και, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, θα ‘πρεπε να ‘χουν ζητηθεί κάποιες «κεφαλές επί πίνακι».

Αμερικανιστί

Το εκπληκτικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι οι παρεχόμενες οδηγίες είναι κομμένες και ραμμένες «κατ’ εικόνα και ομοίωση» των αντίστοιχων αμερικανικών -θυμίζουν, εν πολλοίς, την αντίστοιχη αμερικανική εγκύκλιο περί δημόσιας διπλωματίας που ξεκίνησε η κυβέρνηση Μπους για να προπαγανδίσει τον… «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»- και ουδείς μπήκε στον κόπο να σκεφθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι Αμερική και συνεπώς απαιτείται αξιολόγηση της πρακτικής εφαρμογής τους στις ανάγκες και τους περιορισμούς της ελληνικής πραγματικότητας, ιδιαίτερα κάτω από τις παρούσες αντίξοες οικονομικές συνθήκες και των -δυσεύρετων σήμερα- απαιτούμενων κονδυλίων για υλοποίηση των παρατιθέμενων καθ’ όλα παιδαριωδών προτάσεων.

Είναι προφανές ότι ο επικεφαλής της Υπηρεσίας, Γρ. Δελαβέκουρας, που έχει την άμεση υπηρεσιακή ευθύνη, παρασύρθηκε «αμερικανιστί» και μαζί του παρέσυρε και τον προϊστάμενό του, βάζοντάς τον εύκολα σ’ ένα ταξίδι μεγαλομανίας…

«Μέσα στον έναν περίπου χρόνο που ασκώ τα καθήκοντά μου στο υπουργείο Εξωτερικών, έχω σχηματίσει ακριβή αντίληψη για το σημαντικό και ουσιώδες έργο που επιτελείται από τις Αρχές της Εξωτερικής Υπηρεσίας για την προάσπιση των ελληνικών συμφερόντων ανά την υφήλιο», έγραφε βαρύγδουπα στο εισαγωγικό σημείωμα των οδηγιών του ο δόκτωρ Δρούτσας, για τις επιδόσεις του διπλωματικού σώματος στο εξωτερικό. Είναι εύλογο να εικάσει κανείς ότι οι σκέψεις αυτές -όπως ο ίδιος τουλάχιστον αφήνει να εννοηθεί- ήταν προφανώς το απαύγασμα συμπερασμάτων του ύστερα από βαθιά μελέτη του αντικειμένου, μιας και του πήρε ένα χρόνο να βγάλει αυτή την εγκύκλιο.

Αλλα, στην ίδια παράγραφο, στο δεύτερο σκέλος της, ο εισέτι επικεφαλής του ελληνικού ΥΠΕΞ ανατρέπει τα όσα έγραφε προηγουμένως και τελείως «ξεκάρφωτα» επιτίθεται κατά του διπλωματικού σώματος γιατί, όπως λέει, δεν προβάλλεται επαρκώς στο εξωτερικό το επιτελούμενο έργο.

Η παράγραφος

«Ωστόσο», λέει συγκεκριμένα ο κ. Δρούτσας, «αποτελεί παράλληλα διαπίστωσή μου ότι η πλειοψηφία των επικεφαλής των Αρχών και, κατ’ επέκταση όλα τα στελέχη στην Εξωτερική Υπηρεσία, επιδεικνύουν εφεκτικότητα έναντι δράσεων που συνεπάγονται δημόσια παράσταση οιασδήποτε μορφής».

Εν πρώτοις, πέραν του ανωφελούς της διατύπωσης, ο κ. Δρούτσας μέσα στην ίδια παράγραφο αντιφάσκει γιατί θα πρέπει να ισχύει ή το ένα ή το άλλο: είτε οι υπηρεσίες του εξωτερικού επιτελούν, όπως λέει, ένα «σημαντικό και ουσιώδες» έργο που, εξ ορισμού, αλλά και εν τη πράξει, περιλαμβάνει αποδεδειγμένα και στην πλειονότητα των περιπτώσεων προβολή των ελληνικών θέσεων, είτε, όπως αυτός (σ.σ. εσφαλμένα) ισχυρίζεται, οι διπλωματικές αποστολές του εξωτερικού «επιδεικνύουν εφεκτικότητα» στο να προβάλουν «δράσεις που συνεπάγονται δημόσια παράσταση οιασδήποτε μορφής».

Αλλά το «story» δεν σταματα εκεί. Πριν προλάβει να «λαλήσει» ο πετεινός της επομένης, ο κ. Δρούτσας με περισσή ευκολία, εντός 24ώρου, «μάζεψε» τα όσα κατηγορηματικά έγραφε την προηγουμένη -για την «εφεκτικότητα» των διπλωματών- έπειτα από ξεσηκωμό του διπλωματικού σώματος. Και, με ενέργειες που ουδόλως τον τιμούν, προσπάθησε να καλυφθεί πίσω από κάποιον τρίτο γραμματέα του γραφείου του, με ισχυρισμούς πως αυτός ευθύνεται για την παρείσδυση των σχετικών χαρακτηρισμών. Δηλαδή, μ’ άλλα λόγια, κάποιος άλλος «μπήκε στο μυαλό του». Ο Δελαβέκουρας τι έκανε; Δεν διάβασε το κείμενο;

Η απόσυρση

Ετσι, στις 14 Ιανουαρίου με τα ίδια διακριτικά, αλλά με την ένδειξη «ορθή επανάληψη», ξανακυκλοφόρησε την εγκύκλιο της προηγουμένης. Σε αυτήν, εν τω μεταξύ, έκανε απάλειψη της «διαπιστώσεως» της πρώτης εγκυκλίου πως οι υπηρεσίες του εξωτερικού «επιδεικνύουν εφεκτικότητα» και κράτησε μόνο την «ακριβή αντίληψή» του πως οι διπλωματικές αποστολές επιτελούν ένα «ουσιώδες και σημαντικό» έργο. Δηλαδή είχε κάνει κακή διάγνωση…

Βέβαια τα ερωτηματικά εξακολουθούν να παραμένουν για το πώς είναι δυνατόν να αυτοαναιρείται μέσα σ’ ένα 24ωρο. Υπέγραψε την εγκύκλιο. Αλλά, άραγε, τη διάβασε; Αν δεν τη διάβασε, πώς είναι δυνατόν να υπογράφει κάτι που δεν έχει διαβάσει; Αν τη διάβασε και δεν διαφώνησε, εξ αρχής, επί της ουσίας της, σημαίνει πως είτε δεν κατάλαβε τι διάβαζε ή συμφωνούσε με τα γραφόμενα. Το πρώτο απαντάται αυτονόητα, αλλά στη δεύτερη περίπτωση, τι ήταν εκείνο που τον έκανε να αλλάξει άποψη κατά τρόπο που τον έκανε να φαίνεται κατώτερος των περιστάσεων και να υποτιμά ακόμη και τον εαυτό του; Μήπως είναι και εκείνο αυτονόητο;… Σίγουρα επικίνδυνο!…papaioannou.