Γράφει ο revival.
Η προσφυγή στο ΔΝΤ δεν είναι μια συνηθισμένη, καθημερινή απόφαση οικονομικής διαχείρισης.
Αποτελεί αλλαγή εποχής για την ελληνική κοινωνία και τα αποτελέσματά της θα καθορίζουν για πολλά χρόνια την οικονομία της χώρας.
Η κυβέρνηση δεν ευθύνεται προφανώς για την καταστροφική πορεία της οικονομίας τα τελευταία χρόνια. Η ευθύνη ανήκει στις κυβερνήσεις του κ. Καραμανλή.
Η κυβέρνηση του κ .Παπανδρέου ευθύνεται γιατί δεν έπραξε ότι έπρεπε προκειμένου να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη.
Οι καθυστερήσεις, οι λαϊκισμοί, οι παλινωδίες, η ακατάσχετη πολυλογία, η ανάδειξη του ελληνικού προβλήματος σε διεθνές θέμα, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό περιβάλλον και η κυβέρνηση έχασε κάθε έλεγχο στις εξελίξεις.
Η πικρή αλήθεια είναι μπροστά μας. Το ΔΝΤ θα επιβάλλει όρους προκειμένου να μας δανειοδοτήσει, ανάλογους με αυτούς που εφαρμόζει στην Ουγγαρία και τη Ρουμανία.
Η φιλότιμη προσπάθεια που έκαναν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, να μας πείσουν ότι το ΔΝΤ άλλαξε και θα μας επιφυλάξει ιδιαίτερη μεταχείριση, ήταν τόσο κοντά στην αλήθεια όσο και το περίφημο προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν».
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως αλλαγές στην οικονομία και το κράτος. Η μείωση του δημόσιου τομέα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, η αντιμετώπιση του κόστους των νοσοκομείων, οι αλλαγές στην εκπαίδευση και τη φορολογία είναι απαραίτητες για να σταθεί η οικονομία στα πόδια της.
Η αντίθεση στο ΔΝΤ δεν είναι αντίθεση στις αλλαγές. Είναι αντίθεση στη συνταγή του ΔΝΤ για τις αλλαγές, που προβλέπει την πλήρη ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους και εξοικονόμηση πόρων ανεξάρτητα από την υποβάθμιση στο επίπεδο διαβίωσης των οικονομικά αδύναμων στρωμάτων.
Η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως εκσυγχρονισμό που ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την αναδιανομή του πλούτου, όχι τις συνταγές του ΔΝΤ που θα οδηγήσουν στην ύφεση, τη φτώχεια και την καθυστέρηση για δεκαετίες.
Είτε με είτε χωρίς το ΔΝΤ η προσαρμογή της χώρας θα γίνει. Η διαφορά είναι ότι αν έχουμε εμείς την πρωτοβουλία η πορεία μπορεί να είναι σχετικά ελεγχόμενη χωρίς την ισοπέδωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενώ αν την έχει το ΔΝΤ η πορεία θα είναι η γνώριμη από την εφαρμογή της σε άλλες χώρες.
Δεν χρειαζόμαστε το ΔΝΤ για να καταργήσουμε τις εθελούσιες εξόδους στις ΔΕΚΟ, για να δώσουμε λύση στον ΟΣΕ ώστε να μη μπαίνει μέσα 2 εκατομμύρια. € τη μέρα, να μειώσουμε το κόστος των νοσοκομείων, να προχωρήσουμε στην κατάργηση οργανισμών του δημοσίου, στις υποχρεωτικές μετατάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, σε ορθολογικό μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα ώστε ένας κλητήρας της ΔΕΗ να μην έχει περισσότερες απολαβές από τον Διευθυντή του ΕΣΥ.
Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς.
Το δίλημμα σήμερα δεν είναι αλλαγές ή όχι. Το μοντέλο λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους όπως το διαμορφώσαμε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, έλαβε τέλος.
Το δίλημμα είναι αλλαγές με δική μας πρωτοβουλία, ή επέλαση του ΔΝΤ.
Η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ μας ρίχνει στη δεύτερη κατηγορία. Θέτει σε κίνδυνο τη θέση μας στην ΟΝΕ και υποβαθμίζει τη θέση της χώρας στους διεθνείς συσχετισμούς με άδηλες επί του παρόντος συνέπειες.
Η προσφυγή στο ΔΝΤ δεν είναι μια συνηθισμένη, καθημερινή απόφαση οικονομικής διαχείρισης.Αποτελεί αλλαγή εποχής για την ελληνική κοινωνία και τα αποτελέσματά της θα καθορίζουν για πολλά χρόνια την οικονομία της χώρας.
Η κυβέρνηση δεν ευθύνεται προφανώς για την καταστροφική πορεία της οικονομίας τα τελευταία χρόνια. Η ευθύνη ανήκει στις κυβερνήσεις του κ. Καραμανλή.
Η κυβέρνηση του κ .Παπανδρέου ευθύνεται γιατί δεν έπραξε ότι έπρεπε προκειμένου να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη.
Οι καθυστερήσεις, οι λαϊκισμοί, οι παλινωδίες, η ακατάσχετη πολυλογία, η ανάδειξη του ελληνικού προβλήματος σε διεθνές θέμα, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό περιβάλλον και η κυβέρνηση έχασε κάθε έλεγχο στις εξελίξεις.
Η πικρή αλήθεια είναι μπροστά μας. Το ΔΝΤ θα επιβάλλει όρους προκειμένου να μας δανειοδοτήσει, ανάλογους με αυτούς που εφαρμόζει στην Ουγγαρία και τη Ρουμανία.
Η φιλότιμη προσπάθεια που έκαναν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, να μας πείσουν ότι το ΔΝΤ άλλαξε και θα μας επιφυλάξει ιδιαίτερη μεταχείριση, ήταν τόσο κοντά στην αλήθεια όσο και το περίφημο προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν».
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως αλλαγές στην οικονομία και το κράτος. Η μείωση του δημόσιου τομέα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, η αντιμετώπιση του κόστους των νοσοκομείων, οι αλλαγές στην εκπαίδευση και τη φορολογία είναι απαραίτητες για να σταθεί η οικονομία στα πόδια της.
Η αντίθεση στο ΔΝΤ δεν είναι αντίθεση στις αλλαγές. Είναι αντίθεση στη συνταγή του ΔΝΤ για τις αλλαγές, που προβλέπει την πλήρη ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους και εξοικονόμηση πόρων ανεξάρτητα από την υποβάθμιση στο επίπεδο διαβίωσης των οικονομικά αδύναμων στρωμάτων.
Η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως εκσυγχρονισμό που ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την αναδιανομή του πλούτου, όχι τις συνταγές του ΔΝΤ που θα οδηγήσουν στην ύφεση, τη φτώχεια και την καθυστέρηση για δεκαετίες.
Είτε με είτε χωρίς το ΔΝΤ η προσαρμογή της χώρας θα γίνει. Η διαφορά είναι ότι αν έχουμε εμείς την πρωτοβουλία η πορεία μπορεί να είναι σχετικά ελεγχόμενη χωρίς την ισοπέδωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενώ αν την έχει το ΔΝΤ η πορεία θα είναι η γνώριμη από την εφαρμογή της σε άλλες χώρες.
Δεν χρειαζόμαστε το ΔΝΤ για να καταργήσουμε τις εθελούσιες εξόδους στις ΔΕΚΟ, για να δώσουμε λύση στον ΟΣΕ ώστε να μη μπαίνει μέσα 2 εκατομμύρια. € τη μέρα, να μειώσουμε το κόστος των νοσοκομείων, να προχωρήσουμε στην κατάργηση οργανισμών του δημοσίου, στις υποχρεωτικές μετατάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, σε ορθολογικό μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα ώστε ένας κλητήρας της ΔΕΗ να μην έχει περισσότερες απολαβές από τον Διευθυντή του ΕΣΥ.
Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς.
Το δίλημμα σήμερα δεν είναι αλλαγές ή όχι. Το μοντέλο λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους όπως το διαμορφώσαμε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, έλαβε τέλος.
Το δίλημμα είναι αλλαγές με δική μας πρωτοβουλία, ή επέλαση του ΔΝΤ.
Η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ μας ρίχνει στη δεύτερη κατηγορία. Θέτει σε κίνδυνο τη θέση μας στην ΟΝΕ και υποβαθμίζει τη θέση της χώρας στους διεθνείς συσχετισμούς με άδηλες επί του παρόντος συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου