Επιμέλεια : Περικλής Δημητρολόπουλος(από ΤΑ ΝΕΑ)
Το «χειρότερα φυλαγμένο μυστικό των τελευταίων χρόνων», όπως είπε ο ίδιος σε μια επίδειξη βρετανικού φλέγματος, ανακοίνωσε χθες ο Γκόρντον Μπράουν: οι Βρετανοί καλούνται στις κάλπες στις 6 Μαΐου, με το εφιαλτικό σενάριο μιας βουλής στην οποία δεν θα πλειοψηφεί κανένα κόμμα να προβληματίζει τα κομματικά επιτελεία και να τρομοκρατεί τις αγορές. O βρετανός πρωθυπουργός εμφανίσθηκε περιστοιχισμένος... από τους υπουργούς του στην είσοδο της Ντάουνινγκ Στριτ 10 για να ανακοινώσει ότι «η βασίλισσα δέχθηκε ευγενικά τη διάλυση της Βουλής». Ο Γκόρντον Μπράουν είχε αναχωρήσει, συνοδεία των αστυνομικών οχημάτων, από την πρωθυπουργική κατοικία για το παλάτι του Μπάκιγχαμ στις 10 το πρωί προκειμένου να συναντηθεί με τη βασίλισσα, όπως απαιτεί η συνταγματική παράδοση. Η Ελισάβετ είχε φτάσει στο παλάτι από το κάστρο Ουίνδσορ εννέα λεπτά νωρίτερα με ελικόπτερο. Η συνάντησή τους κράτησε 20 λεπτά. Ο Μπράουν επέστρεψε στην πρωθυπουργική κατοικία για την τυπική ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών, αλλά και για να υπενθυμίσει στους ψηφοφόρους ότι προέρχεται από «μια συνηθισμένη μεσοαστική οικογένεια» και να ζητήσει μια «ξεκάθαρη και δυνατή εντολή» με σκοπό να δημιουργήσει ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας τα επόμενα πέντε χρόνια. Ο αριστοκρατικής καταγωγής Ντέιβιντ Κάμερον είχε αρχίσει τη δική του προεκλογική εκστρατεία λίγα λεπτά νωρίτερα, μιλώντας σε οπαδούς του που είχαν συγκεντρωθεί στις όχθες του Τάμεση, κοντά στο Κοινοβούλιο. Εχοντας στο πλευρό του την έγκυο σύζυγό του Σαμάνθα, ο ηγέτης των Συντηρητικών χαρακτήρισε τις εκλογές ως «τις πιο σημαντικές της τελευταίας γενιάς» και κάλεσε τους βρετανούς πολίτες να ψηφίσουν για «την ελπίδα, την αισιοδοξία και την αλλαγή».
Ο Τόνι Μπλερ
Ηταν 6 Μαΐου 1997, όταν ο Τόνι Μπλερ θριάμβευε στις εκλογές και άνοιγε τον δρόμο στην κυριαρχία των Εργατικών για τα επόμενα 13 χρόνια. Στο μεταξύ, ο Μπλερ κέρδισε άλλες δύο εκλογικές αναμετρήσεις πριν παραδώσει την πρωθυπουργία στον Γκόρντον Μπράουν το 2007. Στην πρώτη του εκλογική αναμέτρηση ως ηγέτης των Εργατικών, ο σημερινός πρωθυπουργός έχει σχεδόν μηδενικές ελπίδες να επαναλάβει τον θρίαμβο του προκατόχου του. Ο Γκόρντον Μπράουν παίζει τα ρέστα του για την ανατροπή. Αλλά και για τον ηγέτη των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον, οι εκλογές είναι κάθε άλλο παρά περίπατος όπως φαινόταν πριν από έναν χρόνο. Με δεδομένες τις ιδιαιτερότητες του εκλογικού χάρτη της Βρετανίας, οι Συντηρητικοί χρειάζονται μια διαφορά της τάξης των 6,9 μονάδων για να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία στη Βουλή. Ωστόσο, οι αντιφατικές δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας χθες επιβεβαιώνουν την αναποφασιστικότητα των ψηφοφόρων. Σε δύο δημοσκοπήσεις, ο Κάμερον εμφανίζεται να προηγείται δέκα μονάδες του αντιπάλου του. Σε μια τρίτη, η διαφορά μειώνεται στις τέσσερις μονάδες. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, θα επαναληφθεί το προηγούμενο του 1974, όταν κανένα κόμμα δεν είχε συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία στη Βουλή για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, 36 χρόνια αργότερα, το πιθανότερο είναι ότι οι Βρετανοί θα κληθούν και πάλι στις κάλπες μέσα στο 2010. Μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος εν μέσω της χειρότερης κρίσης που αντιμετωπίζει η Βρετανία από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με το δημόσιο έλλειμμα να τρέχει στο 12% του ΑΕΠ, προβληματίζει τους αναλυτές και τρομοκρατεί τις αγορές. «Εάν δεν υπάρξει πλειοψηφία στη Βουλή, η στερλίνα θα δοκιμαστεί», επισημαίνει ο οικονομικός αναλυτής Μάικλ Χιούζον.
Τρεις οι τηλεοπτικές τους αναμετρήσεις
ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ θα έχουν την ευκαιρία να διασταυρώσουν τα ξίφη τους σε τρεις θεματικές τηλεοπτικές αναμετρήσεις, κάτι που θα συμβεί για πρώτη φορά στην ιστορία της Βρετανίας. Στο τηλεοπτικό στούντιο θα βρεθεί και ο Νικ Κλεγκ, ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Στις εκλογές του 2005, οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες είχαν λάβει το 22,1% των ψήφων. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, και σε αυτές τις εκλογές θα κινηθούν περίπου στα ίδια ποσοστά. Αυτή τη φορά, ωστόσο, το σενάριο «hung parliament» (κοινοβούλιο στον αέρα) δίνει αυτομάτως στους Φιλελεύθερους τον ρόλο του ρυθμιστή. Ο 43χρονος Κλεγκ έχει αποφύγει επιμελώς να δείξει την παραμικρή προτίμηση προς την πλευρά των Εργατικών ή των Συντηρητικών. Ηγείται πάντως του μοναδικού κόμματος με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που είχε αντιταχθεί στην εμπλοκή της Βρετανίας στον πόλεμο του Ιράκ και που σήμερα ζητά την επιστροφή των βρετανών στρατιωτών από το Αφγανιστάν. Είναι, τέλος, το μοναδικό κόμμα της ευρωσκεπτικιστικής Βρετανίας που παίρνει φιλοευρωπαϊκές θέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου