Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggDu_FNWiVs-HwT_H0yvvhuVvpe-AnPW4ws4IbsccmcV3HOPbWc7R52gREuNYhMB-RJscOdzmqU16Sxa17qwBAIxmwQCBjDyRqmkSvZwKX8WT3opWWQZ1Q0u0I-W2QE8m_H9oiBMBiBG0/s230/IMG_0024+1.jpg

Μιχάλης Χαραλαμπίδης*

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ

Δεν νομίζω ότι το ιστορικό προϊόν, το ανθρώπινο μορφωτικό και πολιτικό κεφάλαιο της γενιάς του Πολυτεχνείου έπρεπε να είναι ο ανεψιός και ο υιός. Οι συλλαβίζοντες του ψευτοχάρβαρντ, οι υιοί του μπαμπά κατά το ο γιός του φαρμακοποιού φαρμακοποιός, οι γλάστρες και το πολιτικό κιτς για να δούμε και την κωμική, αλλά τραγική για τη χώρα, έκφραση του παρακμιακού φαινομένου.

Δεν αρκεί η καταδίκη του. Αυτό που είναι χρήσιμο και αυτό που κάνω είναι η ερμηνεία του.**

Τα αίτια, οι λόγοι αυτής της παρακμής, της επιβολής της κακιστοκρατίας, του ευτελισμού, της τερατογονίας, όπως γράφω στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος».

Είναι ακριβώς έκφραση αυτής της μολυσμένης ατμόσφαιρας της τερατογονίας η αγωνιώδης και πονηρή δήλωση του υιού, προχθές στη Βουλή, ότι δεν είναι κολλημένος στις καρέκλες.

Όπως όλες οι ολιγαρχικές ολοκληρωτικές ομάδες και τα πρόσωπα, μπροστά στα ερείπια που δημιούργησαν, επιδιώκουν να καλυφθούν, να αποφύγουν την καταδίκη, να σωθούν ψευδόμενοι συνειδητά, επανειλημμένα και συστηματικά. Στο βιβλίο μου μιλώ για την πολιτική ως Απάτη.

Δυστυχώς η ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η μνήμη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., λέει ότι η χωρίς θεμέλια, χωρίς ιστορία, χωρίς λόγο, χωρίς δίκαιο, χωρίς αγώνα, χωρίς ιερό, αρρωστημένη μανία του υιού για την καρέκλα διέλυσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη χώρα αργότερα.

Πρόκειται για τις μεγαλύτερες, αν όχι τη μεγαλύτερη, εθνική ήττα. Μπορούν να γίνουν παραλληλισμοί με το «Ειρήνη – Μη πόλεμος» του Γούναρη στις εκλογές του 1920 και το «Λεφτά υπάρχουν» του υιού το 2009. Η ιστορία πλέον λέει που οδήγησαν αυτοί οι τυχοδιωκτισμοί.

Ποτέ όμως δεν ευτελίστηκε, δεν διασύρθηκε σ’ αυτό το βαθμό το όνομα της Ελλάδας.

Πριν λίγο καιρό επανέλαβα μία φράση που ακούστηκε στην αγορά των Αθηνών και βρήκα στον Διόδωρο Σικελιώτη*** «Όνειδος της πατρίδας». Θυμάμαι ότι και ο Ανδρέας Παπανδρέου τη χρησιμοποίησε χρόνια πριν.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΙΣ ΜΟΥΣΕΣ.

*Από την ομιλία του στο Κιάτο

**Η άλλη χαμένη μάχη του Πολυτεχνείου στο «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος». Μιχάλης Χαραλαμπίδης εκδόσεις Στράβων 2009.

*** «Τολμάς να ζεις, ν’ αντικρίζεις το φως του ήλιου και να έρχεσαι στην Αγορά Ζωντανό μνημείο ντροπής και όνειδος της πατρίδας»। Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ιστορική, Εκδόσεις Κάκτος - Αθήνα

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Δεν υπάρχουν σχόλια: