Η δημοσιογράφος Φαίη Μπέη συμφωνεί να κατέβει, για πρώτη φορά, στις Βουλευτικές Εκλογές, ως υποψήφια στην Α’ Αθηνών με την “Κοινωνική Συμφωνία” της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη. Με την πένα της έχει υπογράψει μερικές από τις πιο επιτυχημένες στήλες του κοσμικού ρεπορτάζ και τα άρθρα της υποστηρίζουν πιστά την ευζωία, όπως η ίδια την αντιλαμβάνεται μέσα από συγκεκριμένες τοποθετήσεις που αφορούν την “κοινωνική παρουσία” του ανθρώπου, και όχι την κακώς εννοούμενη “κοσμικότητα”, φροντίζοντας δηλαδή να αναδυκνύει πορτραίτα αξιόλογων ανθρώπων που διακρίνονται για τα έργα τους σε διάφορους τομείς της κοινωνίας.
- Μεγάλη έκπληξη η υποψηφιότητα σου στις εκλογές, πόσο μάλλον μόλις λίγες μέρες πριν τη διεξαγωγή τους! Πως αποφάσισε μία κοπέλα με τη δική σου συγκρότηση, επαγγελματική πορεία στον χώρο της δημοσιογραφίας και το δικό σου “lifestyle” να κατέβει στις πιο δύσκολες εκλογές της χώρας μας από την εποχή της μεταπολίτευσης;
Τα τελευταία χρόνια βλέπω το σύμπαν γύρω μου να διαλύεται. Αντιλαμβάνομαι τη χώρα μου να ξεπουλιέται κομμάτι-κομμάτι, ακούω φίλους μου να χάνουν τις δουλειές τους, άλλους να σκύβουν το κεφάλι και να δέχονται μισθούς Βουλγαρίας και Εσθονίας, άλλους να ψάχνουν δεύτερη δουλειά μήπως και μπορέσουν να ξεχρεώσουν την τράπεζα. Βλέπω φίλους μου, καταξιωμένους επιστήμονες, σοβαρούς επιχειρηματίες, ευσυνείδητους υπαλλήλους, να εγκαταλείπουν ένας-ένας τη χώρα μας και να μη ξέρουν πότε και αν θα γυρίσουν πίσω. Κάποιοι από αυτούς να μη θέλουν καν να γυρίσουν πίσω. Πίστεψε με, αποχαιρέτησα αρκετούς τέτοιους φίλους μέσα στους τελευταίους μήνες. Είδα γείτονα μου -σε προνομιούχα περιοχή της Αττικής- να είναι πλέον άστεγος, άκουσα συμπολίτες μου να χάνουν τη ζωή τους για λίγα ευρώ, είδα υπερήφανους συνταξιούχους με δακρυσμένα μάτια να περιμένουν υπομονετικά στο συσσίτιο για ένα κομμάτι ψωμί , αγανακτισμένους πολίτες να χάνουν την αξιοπρέπεια και το κουράγιο τους. Αδρανοποιήθηκα για καιρό από το σοκ πιστεύοντας και εγώ πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα, πέρα από το να μην ψηφίσω αυτούς που μας έφεραν σε αυτή τη κατάσταση και να γράφω επαναστατικά “τσιτάτα” στον “Τοίχο” μου στο Facebook…. Δέχτηκα το τηλεφώνημα από τη Λούκα Κατσέλη, το πρωί της 20ης Απριλίου, καθώς οδηγούσα στην Αττική Οδό. Αφού της υποσχέθηκα πως θα την πάρω πίσω αμέσως μόλις φτάσω σπίτι μου, γιατί δεν θα απέφευγα το ατύχημα από τον κεραυνό της πρότασης της, στο μυαλό μου τεκμηρίωνα έναν-έναν τους λόγους για να αρνηθώ: δεν είμαι πολιτικός καριέρας και ούτε θα γίνω ποτέ, έχω προσωπική και κοινωνική ζωή, έχω μία καριέρα πίσω μου, για πολλούς επιτυχημένη και για μένα, πάνω απ’όλα, ευτυχισμένη, δεν πεινάει η ματαιοδοξία μου για αναγνωρισιμότητα, έχω μία τετράχρονη κόρη που πρέπει να μεγαλώνω με αρχές, περηφάνια και ασφάλεια για το μέλλον, μισώ τη πολιτική σκηνή της χώρας και ό,τι πλέον την αντιπροσωπεύει, έχω αξιακό σύστημα που περιφρονεί τους «επαγγελματίες» πολιτικούς και αποστρέφομαι τη δίψα τους για τη καρέκλα και το εμπόριο “ιδεολογίας” που ασκούν με σκοπό την εξουσία . Κοίτα όμως που, τελικά, μήπως αυτοί οι ίδιοι ακριβώς λόγοι ήταν και οι μοναδικοί για να δεχτώ…;
- Γιατί με τη Λούκα Κατσέλη και την “Κοινωνική Συμφωνία”;
Γιατί η Λούκα είναι από τους πιο γοητευτικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Γιατί δεν κατάγεται από κανένα πολιτικό τζάκι αλλά από δύο σπουδαίους και καταξιωμένους ανθρώπους της Τέχνης, τον Πέλο και την Αλέκα. Γιατί κανένα από τα παιδιά της δεν περιμένει το “δαχτυλίδι”. Για την ακαδημαϊκή της πορεία στα μεγαλύτερα έδρανα του κόσμου- ξέρω φίλους, απόφοιτους οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών, που θα την ψηφίσουν μόνο και μόνο γιατί οι διαλέξεις της ήταν το πιο ενδιαφέρον πράγμα που συνέβη στην φοιτητική τους ζωή. Δεν χρειάζεται να αραδιάσω το ατελείωτο επιστημονικό βιογραφικό της Λούκας Κατσέλη, είναι παγκοσμίως γνωστό. Και σαν πολιτικός όμως δεν με πρόδωσε ποτέ, σε αντίθεση με άλλα πρόσωπα εντός του κόμματος που για πολλά χρόνια υποστήριζα. Η πραγματική απόφαση μου όμως να την ακολουθήσω έχει να κάνει με το ίδιο το αδιέξοδο που ένοιωθα να πλησιάζει, ένα εφιαλτικό συναίσθημα για έναν άνθρωπο 40 χρονών. Και έναντι του αδιεξόδου αυτού πιστεύω ότι η “Κοινωνική Συμφωνία” προσφέρει μια νότα συγκροτημένης αισιοδοξίας χωρίς ακραίες εξαλότητες του στυλ “έξω από το Ευρώ και την Ευρώπη”, “πιστόλιασμα του χρέους” και τα λοιπά ανέξοδα επαναστατικά που ακούμε και από δεξιά και από αριστερά.
- Άρα που διαφέρει η πρόταση της Κοινωνικής Συμφωνίας έναντι των άλλων κομμάτων που υποστηρίζουν την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μην ξεχνάμε ότι η κυρία Κατσέλη ως μέλος της Κυβέρνησης ψήφισε το πρώτο μνημόνιο.
Πράγματι το πρώτο μνημόνιο υπογράφηκε σε εξαιρετικές περιστάσεις και υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης καθώς οι αγορές, με ευθύνη των τότε αρμοδίων για τον εξωτερικό δανεισμό της χώρας, μάς είχαν αποκλείσει τελείως και δεν μπορούσαμε να δανειστούμε για τρέχουσες ανάγκες. Τότε δεν υπήρχε καμία άλλη επιλογή ή, καλύτερα, υπήρχε εκβιαστική παρουσίαση της αντίληψης ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Υπήρχαν όμως περιθώρια διαπραγμάτευσης και βελτιωτικών ρυθμίσεων που δεν αξιοποιήθηκαν όπως θα έπρεπε, κρατώντας μεν τους στόχους σε ποσοτικούς όρους αλλά διαμορφώνοντας αντίστοιχα τα μέτρα και το μείγμα τους. Οι θέσεις της Κατσέλη τότε ήταν απολύτως ξεκάθαρες για την ανάγκη συγκρότησης και υποστήριξης στις διαπραγματεύσεις ώστε να μη βυθιστεί η οικονομία στην ύφεση. Ακόμα και ως Υπουργός, από το 2009, ως μέλος του “συστήματος”, φώναζε πως πρέπει να προωθήσουμε μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και όχι μειώσεις μισθών, ενώ από το ’10 προειδοποιούσε με άρθρα της ότι το “φάρμακο της τρόικας σκοτώνει”, για να χαρακτηρισθεί αμέσως ως το “μαύρο πρόβατο” της Κυβέρνησης. Αν και ήταν εφικτό, δεν προηγήθηκε καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση με τη τρόικα για τη διαμόρφωση εναλλακτικών όρων. Αν είχε εισακουστεί πιθανόν να μην είχαμε φτάσει στο δεύτερο μνημόνιο και τουλάχιστον όχι με τέτοιους όρους. Σε κάθε περίπτωση, και πολύ χειρότερα γιατί υπήρχε πλέον ο απαραίτητος χρόνος, δεν υπήρξε ουσιαστική διαπραγμάτευση πριν την υπογραφή της δεύτερης δανειακής σύμβασης η οποία υπερέβαινε τα εσκαμμένα, ακόμα και αυτού του πρώτου μνημονίου, με οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, πλήρη αποδόμηση των εργασιακών κεκτημένων και παραίτηση από την ασυλία της χώρας από κατάσχεση της περιουσίας του ελληνικού λαού, και αποτελούσε στην ουσία νέα πλέον υπαγωγή μας σε καθεστώς χώρας υπό επιτήρηση και απώλεια κυριαρχίας. Σε αυτό αντέδρασε η Κατσέλη και είχε την τόλμη να τα βροντήξει και να φύγει, καταψηφίζοντας την, όταν ήταν πλέον πασιφανές ότι ο σκοπός ήταν η εξαθλίωση των πολιτών και η υφαρπαγή του εθνικού πλούτου και όχι η μακροπρόθεσμη ανάκαμψη της χώρας. Σε σχέση με τα άλλα κόμματα στα οποία αναφέρεστε, το πρόγραμμα της Κοινωνικής Συμφωνίας δεν μένει αμέτοχο στις αποφάσεις που παίρνουν άλλοι για εμάς και τις οποίες αυτά τα κόμματα έχουν δεσμευτεί έναντι των δανειστών να εκτελέσουν απαρέγκλιτα. Η πρόκληση λοιπόν είναι η θέσπιση μέτρων ισοδύναμης ποσοτικής αξίας αλλά μέσω διαφορετικών εφαρμογών και από άλλες πηγές ώστε να μην πλήττονται σοβαρά τα χαμηλά εισοδήματα, οι συνταξιούχοι, οι μικρές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Με νηφαλιότητα και θέσεις προτείνει την ανάκαμψη, και όχι το στραγγαλισμό, της Ελλάδας εντός της Ευρώπης. Βάζει τον άνθρωπο πάνω από τους αριθμούς και τα hedge funds. Είδα, χθες μόλις, στη πρώτη συγκέντρωση της “Κοινωνικής Συμφωνίας”, ανθρώπους του μόχθου, που πιθανόν μάλιστα να μην είχαν ψηφίσει την Κατσέλη ποτέ στο παρελθόν, να την ευχαριστούν βουρκωμένοι που με το νόμο της για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά έσωσαν τα σπίτια τους και αυτά των παιδιών τους. Θυμηθείτε πόσο συγκρούστηκε η Κατσέλη με τους τραπεζίτες για το νόμο αυτό – και τελικά απεπέμφθη από το Υπουργείο Οικονομίας μετά από πίεση τους.
- Ξέρω πως δεν είσαι τεχνοκράτης. Στο πλαίσιο αυτών που εκπροσωπεί η Κοινωνική Συμμαχία, πως πιστεύεις πως μπορείς να προσφέρεις;
Προσπαθώντας να πείσω τους νέους ανθρώπους να ξαναέρθουν κοντά στην πόλη, με την αρχαία έννοια του όρου, να νοιώσουν πάλι ενεργό μέρος μίας ζωντανής κοινωνίας, αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας μας και περηφάνια για την Ελλάδα, όχι με την εθνικοκαπιλευτική έννοια του όρου αλλά με πραγματικό αίσθημα ευγνωμοσύνης για όλα όσα ο Θεός μοίρασε απλόχερα σε αυτή τη χώρα. Με το να βρίζουμε το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα μέσα από τα social media δεν υπάρχει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, πέραν της πρόσκαιρης εκτόνωσης- έχει πλάκα και αυτό βέβαια ! Προσπαθώντας ακόμα να πείσω τον Έλληνα ψηφοφόρο πως υπάρχουν και πολιτικοποιημένοι συμπολίτες του που δεν διψούν για τίτλους και τιμές – ιδίως όταν αισθάνονται πλήρεις από την επαγγελματική τους ενασχόληση- αλλά που νιώθουν την ανάγκη ανιδιοτελούς προσφοράς στα κοινά, ειδικά στις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα μας. Θέλω να εκπροσωπώ τον σαραντάρη πολίτη κάθε κοινωνικοοικονομικής τάξης που έχει ανάγκη να έχει το κράτος σύμμαχο και όχι απέναντι του, που έχει ανάγκη να νοιώθει την κοινωνική δικαιοσύνη ως αναφαίρετο δικαίωμα και όχι απλά ως “κεκτημένο” που θα τίθεται υπό διαπραγμάτευση όποτε το απαιτούν τα Μνημόνια.
- Ποια θα είναι η προεκλογική σου εκστρατεία;
Εκ των περιστάσεων δεν υπάρχει καμία εκστρατεία με την καθιερωμένη έννοια. Εντός των δεκαπέντε ημερών που απομένουν δεν έχω χρόνο να ανοίξω πολιτικό γραφείο ή να κάνω πολλές συγκεντρώσεις. Για την ακρίβεια, ευελπιστώ κάποια μέρα μέσα στην εβδομάδα να είναι έστω έτοιμες οι πολιτικές μου κάρτες! Δεν έχω απευθυνθεί σε επικοινωνιολόγους και δεν θα τυπώσω φυλλάδια που ο τελικός τους προορισμός θα είναι οι ήδη ταλαιπωρημένοι δρόμοι της πόλης μου. Η καλύτερη προεκλογική “εκστρατεία” για μένα είναι οι φίλοι μου, ο κόσμος που ήδη με γνωρίζει, οι πολύ δικοί μου άνθρωποι που γνωρίζουν την άμεση ανταπόκριση μου σε όποιον έχει ανάγκη, και, φυσικά, οι αγαπημένοι αναγνώστες μου που τόσα χρόνια με τιμούν. Άντε, να κάνουμε και κανα πάρτι αν βρεθεί χρόνος, αλλά καλύτερα να μου κοπεί το χέρι παρά να ενοχλήσω έστω και έναν άγνωστο συμπολίτη μου με αποστολή μαζικού sms….!
http://www.entertv.gr/2012/04/24/featured/h-dimosiografos-fei-bei-sto-entertv-gr-kateveni-ipopsifia-stis-ekloges-ke-milai-gia-olous-ke-ola/#comment-1305
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου