Φθινοπωρινές κάλπες στο προσκήνιο με φόντο τις ζυμώσεις για το χρέος

Οικονομικό και πολιτικό κουβάρι

http://img.protothema.gr/F23F7AB832088AD2E0041B1C9ED3FE0C.jpg

Η αποστροφή του υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου ότι η χώρα μας θα μπορούσε να συμφωνήσει σε παροχή εμπράγματων εγγυήσεων προς τους δανειστές, εάν αυτοί βοηθήσουν ώστε το ελληνικό χρέος να γίνει βιώσιμο, διαμορφώνει νέα δεδομένα και στο πολιτικό σκηνικό.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι θα πρόκειται για μία πολύ σκληρή διαπραγμάτευση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας, το αποτέλεσμα της οποίας θα αποτυπωθεί στη δανειακή σύμβαση, που πρέπει να υπογράψει η χώρα μας περί τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου.

Ενημερωμένες πηγές εκτιμούν ότι εάν οι εγγυήσεις, που θα ζητηθούν είναι επώδυνες, τότε ο κ. Βενιζέλος θα ζητήσει την έγκριση της δανειακής σύμβασης με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών από τη Βουλή. Άλλωστε έχει ήδη τοποθετηθεί σχετικά και με δημόσιο τρόπο, προκαλώντας μάλιστα την παρέμβαση του κυβερνητικού εκπροσώπου Ηλία Μόσιαλου, ο οποίος διευκρίνισε ότι η κυβέρνηση θα ζητήσει απλώς έγκριση με 151 ψήφους.

Ωστόσο ο υπουργός Οικονομικών επανέφερε, μάλλον απρόκλητα το θέμα της συναίνεσης, μόλις στις αρχές της εβδομάδας, αναζωπυρώνοντας το σχετικό προβληματισμό. Η σύνδεση των εμπράγματων εγγυήσεων με τη βιωσιμότητα του χρέους, που σημαίνει οριστική και σοβαρή λύση του προβλήματος, βάζει τη συζήτηση σε νέα βάση: Πώς θα είναι δυνατό να αρνηθεί η ΝΔ την έγκριση της δανειακής σύμβασης εάν αυτή σημάνει μία ξεκάθαρη λύση στο πρόβλημα του χρέους; Και πώς θα δεχθεί ο κ. Βενιζέλος να πάρει μόνος του το βάρος της σύμβασης αυτής, εάν κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι υποθηκεύει τη δημόσια περιουσία;

Κάποιοι συνδέουν επίσης αυτό το φλερτ που έχει ο κ. Βενιζέλος με τη συναίνεση, με την αγωνία και το φόβο του ότι θα χρειαστούν οπωσδήποτε κι άλλα σκληρά μέτρα τους επόμενους μήνες για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, κάτι που θα τον φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Επιθυμεί λοιπόν να εξασφαλίσει και ο ίδιος «εμπράγματες πολιτικές εγγυήσεις» ότι δεν θα «καεί» και δεν θα «θυσιαστεί» στη δύσκολη αποστολή, που ανάλαβε, όταν δέχθηκε να διαχειριστεί την ελληνική οικονομία.

Και ότι θα προτιμήσει να πιέσει δι’ αυτού του τρόπου για εκλογές, οι οποίες θα προκύψουν εάν δεν υπάρξει συναίνεση της ΝΔ, παρά να μπει σε ένα δρόμο, που ακόμη κι αν δώσει κάποιες ελπίδες στη χώρα, θα σημάνει το πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ και το δικό του.