Μνήμονες κι αμνήμονες...

Γιατί ο Χ. Καστανίδης ξαφνικά ζητάει νέα νομιμοποίηση της κυβέρνησης;

Γιατί ο Δ. Ρέππας δεν λέει να σταματήσει την κόντρα του με τον Γ. Παπακωνσταντίνου; Γιατί ξαφνικά ο Γ. Πανάρετος βάλλει κατά του Φ. Σαχινίδη; Γιατί ο Χ. Παπουτσής στήνει στον τοίχο...

υπουργούς του Μνημονίου και το ίδιο το Μνημόνιο; Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι η πάγια τακτική του ΠΑΣΟΚ, κάθε φορά που είναι στην κυβέρνηση να κάνει αντιπολίτευση στον εαυτό του για να αποτρέπει διαρροές ψηφοφόρων του σε άλλα κόμματα και να θυμίζει τις λαϊκές καταβολές του. Παλιά και δοκιμασμένη συνταγή. Ομως αν είναι αυτή η απάντηση, τότε κάπου πάσχει σήμερα γιατί η ζημιά της κυβέρνησης από την κακή δημόσια εικόνα της, λόγω αυτών των συγκρούσεων, είναι μεγαλύτερη. Ο,τι και να συμβαίνει, στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να διαμορφώνονται δύο μπλοκ: Οι... μνήμονες και οι... αμνήμονες! Αυτοί που θέλουν απαρέγκλιτη τήρηση του Μνημονίου με πρώτον απ' όλους τον ίδιο τον πρωθυπουργό και αυτοί που το αντιπολιτεύονται παρότι το ψήφισαν. Και παραδόξως όσοι ασκούν κριτική και στο Μνημόνιο και στη λειτουργία της κυβέρνησης και στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται, υποστήριξαν την περίοδο του 2007 τον Γ. Παπανδρέου στη μάχη εκλογής προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ενώ αντιθέτως ο Ευάγγ. Βενιζέλος, επί παραδείγματι, βγήκε καθαρά και στήριξε και το Ασφαλιστικό και τη δημοσιονομική πολιτική και το Μνημόνιο, ενώ και ο Α. Λοβέρδος πέρασε ουκ ολίγα με το Ασφαλιστικό. Το φανταζόταν ποτέ αυτό ο Γιώργος;
Π.ΣΩΚ. , Πολιτικά παρασκήνια, enet.gr