Πριν ένα χρόνο τόνιζα σε σειρά άρθρων μου ότι το «Μνημόνιο 1» ήταν κοινωνικά άδικο, οικονομικά αντιαναπτυξιακό και λογικά ανόητο. Ότι οι αριθμοί του δεν έβγαιναν. Είχα, μάλιστα, επικαλεστεί δηλώσεις του τότε Προέδρου της Γερμανίας, σύμφωνα με τον οποίο η χώρα του θα χρειαζόταν 20 χρόνια για να μειώσει το έλλειμμα κατά 5%. Καλούσα, λοιπόν, την Κυβέρνηση να διαπραγματευτεί σκληρά. Να εγκαταλείψει τη λογική του οικονομικού της επιτελείου που δήλωνε μαζί με τον αντιπρόεδρό της ότι «όταν χρωστάς δεν διαπραγματεύεσαι». Σχεδόν την παρακαλούσα δημόσια να μην δεχτεί ως χρόνο αποπληρωμής του δανείου τα τέσσερα χρόνια (εκείνη αντιπρότεινε λιγότερα, τρία χρόνια – η μόνη «διαπραγματευτική της επιτυχία»…) και να μην αποδεχτεί τόκους άνω του 4%, διότι, διαφορετικά, θα αδυνατούσε η χώρα να ξεπληρώσει το δάνειο και θα αναγκαζόταν να ζητά, σε χειρότερες συνθήκες, εκείνα που δεν διαπραγματεύτηκε το 2010.
Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν διδάχτηκε από τις αποτυχίες της το 2010 και για αυτό, (α) καμώνεται ότι διαπραγματεύεται, ενώ δεν διαπραγματεύεται. Ακόμα και κολλημένη στον τοίχο, κρατά τα χέρια κάτω. (β) Δεν λέει κουβέντα ως προς τις θεωρίες της μη διαπραγμάτευσης που η ίδια προπαγάνδιζε σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μόλις πριν λίγους μήνες. (γ) Ετοιμάζεται να παραδώσει τη δημόσια περιουσία της χώρας και να κάνει δεύτερο γύρο επιθέσεων στο εισόδημα του έλληνα πολίτη που δεν παρανομεί, δεν φοροδιαφεύγει, δεν κλέβει.
(δ) Ετοιμάζει το «Μνημόνιο 2», παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός των οικονομικών διαβεβαίωναν μόλις πριν δύο μήνες ότι δεν θα υπάρξει δεύτερο μνημόνιο. (ε) Προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τα παραμύθια που πλάσαρε με τη συνεργασία των ισχυρότερων μέσων μαζικής ενημέρωσης-παραπληροφόρησης πριν λίγο καιρό, τότε στις 25 του Μάρτη όταν διαφήμιζε ότι είχε ήδη λάβει –«και άνευ ανταλλαγμάτων» - την επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση των επιτοκίων. Τότε που τα κανάλια μετέδιδαν επί τρεις ημέρες εικόνες με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να επευφημούν τα κατορθώματα του Έλληνα πρωθυπουργού στη συνάντηση κορυφής της 25ης Μαρτίου. Κατορθώματα για τα οποία ουδείς κάνει λόγο σήμερα, την ώρα που έρχεται ο επόμενος λογαριασμός.Η κακή οικονομική μας κατάσταση είναι έργο των τελευταίων κυβερνήσεων της χώρας και της ανικανότητας των ελλήνων τραπεζών και της διαπλοκής να αναπτύξουν την ιδιωτική οικονομία και επιχειρηματικότητα (προς το παρόν περιορίζονται στο να ανταγωνίζονται όχι στην αγορά αλλά στον βαθμό εξύβρισης του δημόσιου τομέα και των δημόσιων υπαλλήλων). Σήμερα η κατάσταση χειροτερεύει διότι δεν υπήρξε από τους λογιστές της κυβέρνησης αναπτυξιακή πολιτική. Αλλά το κυριότερο, διότι η κυβέρνηση επιδιώκει να λάβει από τους εταίρους της εκείνα τα οποία θα ελάμβανε αν είχε πέρσι κάνει διαπραγματεύσεις. Αν είχε στο μυαλό της το πως θα σώσει τη χώρα και όχι τους τραπεζίτες. Κάθε μέτρο, κατά συνέπεια που θα λάβει προκειμένου να επιμηκύνει το δάνειο και μειώσει τους τόκους είναι αποτέλεσμα της δικής της κακής οικονομικής πολιτικής και της «στρατηγικής της μη διαπραγμάτευσης». Πρόκειται για δύο πρακτικές που θα κοστίσουν υπερβολικά ακριβά στη ζωή του καθένα μας και στο μέλλον της χώρας.Δυστυχώς, και στην επικείμενη διαπραγμάτευση για το «Μνημόνιο 2», η κυβέρνηση προσέρχεται με τη σκέψη στη διαπλοκή και την ψυχή στους τραπεζίτες. Αρνείται να δει κατάματα τις αδικίες, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει. Ετοιμάζεται με φόβο για κάθε άλλη εναλλακτική λύση, να δεχτεί και τις πιο παράλογες απαιτήσεις των εταίρων της. Στην ουσία μεταθέτει τα προβλήματα για λίγο πιο αργά, με μέγιστο κόστος και συσσωρεύοντας αδιέξοδα και υποχωρήσεις για τη χώρα. Αυτό που σήμερα αναβάλλει θα είναι ακόμα χειρότερο αύριο.
epirusgate.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου