Του Νίκου Κοτζιά
Η ΕΕ αντιμετώπισε με δύο μέτρα και σταθμά τα τέσσερα κράτη που ζήτησαν τον τελευταίο χρόνο να δανειστούν με τη βοήθειά της. Η αιτία δεν είναι τόσο οι διαφοροποιημένες προβλέψεις των ευρωπαϊκών συνθηκών, όσο η διαφοροποιημένη βούληση της Γερμανίας. Διαφοροποίηση που έχει ιστορικούς λόγους, αφορά στα κέρδη των τραπεζών της, σχετίζεται με τις επικείμενες τοπικές εκλογές καθώς και με την αίσθηση της γερμανικής δεξιάς ότι πρέπει να δοθεί μάθημα στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Μάαστριχτ, είναι για την ΕΕ ευκολότερο να δανειοδοτήσει ένα μη μέλους της, παρά κράτος-μέλος. Πρόκειται για παράδοξο. Είναι ως οι ΗΠΑ να μην βοηθούν την Καλιφόρνια που έχει ανάλογα πρόβλημα με εκείνο της Ελλάδας, αλλά μόνο τρίτες χώρες. Το παράδοξο γίνεται μεγαλύτερο όταν...
η Γερμανία επιδιώκει να αυστηροποιήσει αυτές τις προβλέψεις για τα μέλη της Ευρωζώνης. Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να το επισημάνει στις διαπραγματεύσεις που γίνονται. Αλλά αυτό, ως ήδη είπα δεν είναι το κύριο. Το κύριο είναι ότι η Ελλάδα θα δανειστεί από την ΕΕ ακριβότερα από ότι άλλα κράτη μέλη της.
Η ΕΕ πέρα της βοήθειας που παρείχε στην Ουκρανία, που δεν είναι μέλος της, έδωσε, επίσης, φτηνά δάνεια σε κράτη μέλη της που δεν ανήκουν στην ευρωζώνης. Στη Ρουμανία και στη Λετονία. Η τελευταία, είναι ιστορικά χώρα άμεσου γερμανικού ενδιαφέροντος. Εχει πληθυσμό 2,3 εκατομμυρίων κατοίκων. Το 1/5 περίπου της Ελλάδας. Αναλογικά, το λετονικό ΑΕΠ είναι ακόμα μικρότερο ως προς το ελληνικό. Η Λετονία αδυνατούσε πέρσι να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές, ακόμα και με 12,5% επιτόκιο. Η ΕΕ δημιούργησε έναν τριπλό μηχανισμό στήριξής της. Έδωσε 3,1 δισεκατομμύρια Ευρώ με αρχικό τόκο 3,125% και στη τελευταία δόση (στις 12 Μαρτίου) 3,375% (και όχι 5% όπως στην Ελλάδα). Τα σκανδιναβικά κράτη παρείχαν διμερή δάνεια ύψους 1,9 δισεκατομμυρίων, με τόκο 3,05%, και το ΔΝΤ 1,7 δισεκατομμύριο. με τόκο 2,11% έως 2,67%.
Αντίθετα με την άμεση βοήθεια στη Λετονία, η ΕΕ καθυστέρησε να δημιουργήσει μηχανισμό στήριξης στην Ελλάδα. Όταν δε δημιουργήθηκε προέβλεψε πολύ αυστηρές διαδικασίες καθώς και τη δυνατότητα της Γερμανίας να τον ελέγχει με τη διαδικασία του βέτο. Τελικά, η Γερμανία δέχτηκε να προβλεφτεί δανεισμός για την Ελλάδα, αλλά με επιτόκια κατά 2/3 πιο ακριβά από εκείνα της Λετονίας. Είναι φανερό, ότι το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό. Γεγονός που η Αθήνα πρέπει να το κατανοήσει και να διαπραγματευτεί ανάλογα. Το 5% για την Ελλάδα, όταν η Λετονία δανείστηκε με 3%, κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί ως ικανοποιητικό. Μάλλον είναι ακριβό και αυστηρό.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Μάαστριχτ, είναι για την ΕΕ ευκολότερο να δανειοδοτήσει ένα μη μέλους της, παρά κράτος-μέλος. Πρόκειται για παράδοξο. Είναι ως οι ΗΠΑ να μην βοηθούν την Καλιφόρνια που έχει ανάλογα πρόβλημα με εκείνο της Ελλάδας, αλλά μόνο τρίτες χώρες. Το παράδοξο γίνεται μεγαλύτερο όταν...
η Γερμανία επιδιώκει να αυστηροποιήσει αυτές τις προβλέψεις για τα μέλη της Ευρωζώνης. Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να το επισημάνει στις διαπραγματεύσεις που γίνονται. Αλλά αυτό, ως ήδη είπα δεν είναι το κύριο. Το κύριο είναι ότι η Ελλάδα θα δανειστεί από την ΕΕ ακριβότερα από ότι άλλα κράτη μέλη της.
Η ΕΕ πέρα της βοήθειας που παρείχε στην Ουκρανία, που δεν είναι μέλος της, έδωσε, επίσης, φτηνά δάνεια σε κράτη μέλη της που δεν ανήκουν στην ευρωζώνης. Στη Ρουμανία και στη Λετονία. Η τελευταία, είναι ιστορικά χώρα άμεσου γερμανικού ενδιαφέροντος. Εχει πληθυσμό 2,3 εκατομμυρίων κατοίκων. Το 1/5 περίπου της Ελλάδας. Αναλογικά, το λετονικό ΑΕΠ είναι ακόμα μικρότερο ως προς το ελληνικό. Η Λετονία αδυνατούσε πέρσι να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές, ακόμα και με 12,5% επιτόκιο. Η ΕΕ δημιούργησε έναν τριπλό μηχανισμό στήριξής της. Έδωσε 3,1 δισεκατομμύρια Ευρώ με αρχικό τόκο 3,125% και στη τελευταία δόση (στις 12 Μαρτίου) 3,375% (και όχι 5% όπως στην Ελλάδα). Τα σκανδιναβικά κράτη παρείχαν διμερή δάνεια ύψους 1,9 δισεκατομμυρίων, με τόκο 3,05%, και το ΔΝΤ 1,7 δισεκατομμύριο. με τόκο 2,11% έως 2,67%.
Αντίθετα με την άμεση βοήθεια στη Λετονία, η ΕΕ καθυστέρησε να δημιουργήσει μηχανισμό στήριξης στην Ελλάδα. Όταν δε δημιουργήθηκε προέβλεψε πολύ αυστηρές διαδικασίες καθώς και τη δυνατότητα της Γερμανίας να τον ελέγχει με τη διαδικασία του βέτο. Τελικά, η Γερμανία δέχτηκε να προβλεφτεί δανεισμός για την Ελλάδα, αλλά με επιτόκια κατά 2/3 πιο ακριβά από εκείνα της Λετονίας. Είναι φανερό, ότι το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό. Γεγονός που η Αθήνα πρέπει να το κατανοήσει και να διαπραγματευτεί ανάλογα. Το 5% για την Ελλάδα, όταν η Λετονία δανείστηκε με 3%, κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί ως ικανοποιητικό. Μάλλον είναι ακριβό και αυστηρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου