Ρεπορτάζ : Περικλής Δημητρολόπουλος (από ΤΑ ΝΕΑ)
Εδώ και πενήντα χρόνια ο ένας (αυτός που φαίνεται να χάνει) ζητάει ντιμπέιτ και ο άλλος (αυτός που φαίνεται να κερδίζει) το αρνείται με διάφορες προφάσεις. Ο Γκόρντον Μπράουν και ο Ντέιβιντ Κάμερον κατάφεραν να συμφωνήσουν ακόμη και αν χρειάστηκαν 76... κανόνες. Κάπως έτσι η Βρετανία ετοιμάζεται να γράψει απόψε (και τηλεοπτική) Ιστορία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Χάρολντ Ουίλσον ζητούσε επιμόνως από τον αντίπαλό του να αναμετρηθούν στα τηλεοπτικά στούντιο αλλά ως πρωθυπουργός αργότερα δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να απορρίψει το αίτημα που ο ίδιος διατύπωνε με τόση επιμονή όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Την εποχή της παντοδυναμίας της, η Μάργκαρετ Θάτσερ αποφάσισε να σηκώσει το γάντι αλλά το άφησε αμέσως κάτω έπειτα από την προτροπή ενός στενού της συμβούλου. Το 1997 κι έχοντας προβάδισμα 20 μονάδων στις δημοσκοπήσεις, ο Τόνι Μπλερ έδειχνε πρόθυμος αλλά οι δικοί του δυναμίτιζαν τις διαπραγματεύσεις για τους όρους διεξαγωγής κι έπειτα «κατηγορούσαμε τους Συντηρητικούς ότι είναι “κότες”», όπως λέει στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» πρώην σύμβουλός του.
Αυτός ο μισός αιώνας σκόπιμης ασυνεννοησίας κατατάσσει τη Βρετανία στην ουρά των δημοκρατιών όπου οι ηγέτες τους εμφανίζονται προεκλογικά στα τηλεοπτικά στούντιο. Η αρνητική παράδοση έμελλε να σπάσει το 2010. Οι παραδόσεις, όμως, σπάνε δύσκολα στη Γηραιά Αλβιώνα. Ο Κάμερον είχε απευθύνει για πρώτη φορά την πρόσκληση στους Εργατικούς το 2005 λίγο αφότου ανέλαβε την ηγεσία των Συντηρητικών. Το 2007 κι ενώ οι φήμες για πρόωρες εκλογές βοούσαν, ο ηγέτης των Τόρις επανήλθε δριμύτερος: «Θα πλήρωνα ακόμη και ταξί για να τον φέρει στο στούντιο. Θα οδηγούσα ακόμη κι εγώ ο ίδιος», δήλωνε εισπράττοντας μόνο τη σιωπή του Γκόρντον Μπράουν.
Θα έπρεπε να περάσουν άλλα δυο χρόνια για να αρχίσει να το σκέφτεται ο πρωθυπουργός. Κι αυτό που τον έκανε να φλερτάρει με την ιδέα τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν ότι εκείνη την περίοδο οι Εργατικοί δεν είχαν τίποτε να χάσουν από ένα ντιμπέιτ. Στις δημοσκοπήσεις υπολείπονταν 16 μονάδες των Συντηρητικών, είχαν χάσει «την επιθυμία να ζήσουν» όπως έλεγε ο υπουργός Οικονομικών Αλιστερ Ντάρλινγκ. Ακολούθησαν τέσσερις μήνες μυστικών διαπραγματεύσεων και 76 κανόνες που περιλαμβάνουν τα πάντα: από το πού θα καθίσει ο Μπράουν δεδομένου του προβλήματος όρασης στο αριστερό του μάτι έως το πότε θα χειροκροτήσει το κοινό.
Οι δυο αντίπαλοι μαζί με τον Νικ Κλεγκ των Φιλελεύθερων Δημοκρατών θα συζητήσουν απόψε (22.30 ώρα Ελλάδας) στο στούντιο του ΙΤV για θέματα εσωτερικής πολιτικής. Θα ακολουθήσουν άλλες δυο τηλεμαχίες. Λίγες ώρες πριν από το ντιμπέιτ το κλίμα εξακολουθεί να είναι αβέβαιο: δημοσκόπηση των «Τάιμς» φέρνει τους Τόρις μόλις τρεις μονάδες μπροστά από τους Εργατικούς, ο Μπράουν αναγνώρισε ότι έκανε λάθος που ως υπουργός Οικονομικών άφησε τις τράπεζες τόσο ανεξέλεγκτες, ο Κάμερον παρουσίασε το προεκλογικό του μανιφέστο με το οποίο υπόσχεται λιγότερο κράτος και περισσότερη εξουσία στους πολίτες. Εξίσου αβέβαιο είναι εάν και πόσο θα συγκινήσει το ντιμπέιτ τους τηλεθεατές: «Τρεις άνδρες με κοστούμια που θα το παρουσιάσουν και τρεις άνδρες με κοστούμια που θα συζητούν μας κάνει έξι άνδρες με κοστούμια», δηλώνει στέλεχος της βρετανικής τηλεόρασης. «Κι αυτό δεν θεωρείται ακριβώς το πιο ελκυστικό θέαμα στη Βρετανία».
Εδώ και πενήντα χρόνια ο ένας (αυτός που φαίνεται να χάνει) ζητάει ντιμπέιτ και ο άλλος (αυτός που φαίνεται να κερδίζει) το αρνείται με διάφορες προφάσεις. Ο Γκόρντον Μπράουν και ο Ντέιβιντ Κάμερον κατάφεραν να συμφωνήσουν ακόμη και αν χρειάστηκαν 76... κανόνες. Κάπως έτσι η Βρετανία ετοιμάζεται να γράψει απόψε (και τηλεοπτική) Ιστορία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Χάρολντ Ουίλσον ζητούσε επιμόνως από τον αντίπαλό του να αναμετρηθούν στα τηλεοπτικά στούντιο αλλά ως πρωθυπουργός αργότερα δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να απορρίψει το αίτημα που ο ίδιος διατύπωνε με τόση επιμονή όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Την εποχή της παντοδυναμίας της, η Μάργκαρετ Θάτσερ αποφάσισε να σηκώσει το γάντι αλλά το άφησε αμέσως κάτω έπειτα από την προτροπή ενός στενού της συμβούλου. Το 1997 κι έχοντας προβάδισμα 20 μονάδων στις δημοσκοπήσεις, ο Τόνι Μπλερ έδειχνε πρόθυμος αλλά οι δικοί του δυναμίτιζαν τις διαπραγματεύσεις για τους όρους διεξαγωγής κι έπειτα «κατηγορούσαμε τους Συντηρητικούς ότι είναι “κότες”», όπως λέει στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» πρώην σύμβουλός του.
Αυτός ο μισός αιώνας σκόπιμης ασυνεννοησίας κατατάσσει τη Βρετανία στην ουρά των δημοκρατιών όπου οι ηγέτες τους εμφανίζονται προεκλογικά στα τηλεοπτικά στούντιο. Η αρνητική παράδοση έμελλε να σπάσει το 2010. Οι παραδόσεις, όμως, σπάνε δύσκολα στη Γηραιά Αλβιώνα. Ο Κάμερον είχε απευθύνει για πρώτη φορά την πρόσκληση στους Εργατικούς το 2005 λίγο αφότου ανέλαβε την ηγεσία των Συντηρητικών. Το 2007 κι ενώ οι φήμες για πρόωρες εκλογές βοούσαν, ο ηγέτης των Τόρις επανήλθε δριμύτερος: «Θα πλήρωνα ακόμη και ταξί για να τον φέρει στο στούντιο. Θα οδηγούσα ακόμη κι εγώ ο ίδιος», δήλωνε εισπράττοντας μόνο τη σιωπή του Γκόρντον Μπράουν.
Θα έπρεπε να περάσουν άλλα δυο χρόνια για να αρχίσει να το σκέφτεται ο πρωθυπουργός. Κι αυτό που τον έκανε να φλερτάρει με την ιδέα τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν ότι εκείνη την περίοδο οι Εργατικοί δεν είχαν τίποτε να χάσουν από ένα ντιμπέιτ. Στις δημοσκοπήσεις υπολείπονταν 16 μονάδες των Συντηρητικών, είχαν χάσει «την επιθυμία να ζήσουν» όπως έλεγε ο υπουργός Οικονομικών Αλιστερ Ντάρλινγκ. Ακολούθησαν τέσσερις μήνες μυστικών διαπραγματεύσεων και 76 κανόνες που περιλαμβάνουν τα πάντα: από το πού θα καθίσει ο Μπράουν δεδομένου του προβλήματος όρασης στο αριστερό του μάτι έως το πότε θα χειροκροτήσει το κοινό.
Οι δυο αντίπαλοι μαζί με τον Νικ Κλεγκ των Φιλελεύθερων Δημοκρατών θα συζητήσουν απόψε (22.30 ώρα Ελλάδας) στο στούντιο του ΙΤV για θέματα εσωτερικής πολιτικής. Θα ακολουθήσουν άλλες δυο τηλεμαχίες. Λίγες ώρες πριν από το ντιμπέιτ το κλίμα εξακολουθεί να είναι αβέβαιο: δημοσκόπηση των «Τάιμς» φέρνει τους Τόρις μόλις τρεις μονάδες μπροστά από τους Εργατικούς, ο Μπράουν αναγνώρισε ότι έκανε λάθος που ως υπουργός Οικονομικών άφησε τις τράπεζες τόσο ανεξέλεγκτες, ο Κάμερον παρουσίασε το προεκλογικό του μανιφέστο με το οποίο υπόσχεται λιγότερο κράτος και περισσότερη εξουσία στους πολίτες. Εξίσου αβέβαιο είναι εάν και πόσο θα συγκινήσει το ντιμπέιτ τους τηλεθεατές: «Τρεις άνδρες με κοστούμια που θα το παρουσιάσουν και τρεις άνδρες με κοστούμια που θα συζητούν μας κάνει έξι άνδρες με κοστούμια», δηλώνει στέλεχος της βρετανικής τηλεόρασης. «Κι αυτό δεν θεωρείται ακριβώς το πιο ελκυστικό θέαμα στη Βρετανία».
/fimotro.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου