Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής διασφαλίζει για την Ελλάδα ταυτόχρονα περισσότερα πράγματα: Υπό την προϋπόθεση, ότι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα θα εφαρμοστεί κανονικά εξασφαλίζει τις δανειακές της ανάγκες ως το 2014. Επιμηκύνει τα υφιστάμενα διακρατικά δάνεια για μια 15ετία με επιτόκιο στο 3,5% από 4,8 που πληρώνουμε σήμερα, άρα βάζει φρένο στον εκτροχιασμό της ετήσιας επιβάρυνσης που πληρώνουμε για τόκους και η οποία όδευε ολοταχώς προς τα 20 δις ευρώ ετησίως. Μέσω της δυνατότητας επαναγοράς και επιμήκυνσης ομολόγων που κατέχουν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείας, αλλά και της δυνατότητας επαναγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά μέσω EFSF μειώνει το ελληνικό χρέος σε πρώτη φάση κατά 12% του ΑΕΠ. Στην πραγματικότητα και λόγω της αναμενόμενα μεγάλης συμμετοχής των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών στο roll over παίρνει μια δανειακή ανάσα τουλάχιστον ως το 2020.
Επειδή και τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα θα συμμετάσχουν στο roll over προβλέπεται στήριξη από τον μηχανισμό για τις κεφαλαιακές τους απώλειες. Και επειδή το σχέδιο επιτρέπει στους οίκους αξιολόγησης να υποβαθμίσουν την χώρα μας σε «selective default» και άρα να καταστήσουν αδύνατο στην ΕΚΤ να τα αποδέχεται ως εγγυήσεις για ρευστότητα, προβλέπονται εγγυήσεις ύψους 35 δις ευρώ από το μηχανισμό EFSF για το διάστημα που αυτό είναι απαραίτητο, ώστε να συνεχίσει να τροφοδοτεί την ελληνική αγορά με ρευστότητα.
Για την Ελλάδα αυτό ήταν ένα καλό σχέδιο, με μόνο σκοτεινό σημείο, ότι ώσπου να ξεκινήσει το roll over υπάρχει ο κίνδυνος υποβάθμισης στη βαθμίδα «selective default», για τον οποίο όμως έχουν ληφθεί πρόνοιες ώστε να αντιμετωπιστεί. Για να υπάρξει αυτό το σχέδιο, η Γερμανία βάζει το χέρι πολύ βαθιά στην τσέπη, η ελληνική της εμπλοκή ανεβαίνει στα 50 δις ευρώ σε εγγυήσεις και δάνεια, όσα δηλαδή αναμένεται να αποφέρει στην καλύτερη περίπτωση το ελληνικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.
Αν κάτι μπορεί κανείς να συμπεράνει με βεβαιότητα μετά τη χθεσινή απόφαση είναι πως ακόμα και αν η Ελλάδα κηρυχτεί από τους οίκους αξιολόγησης σε «selective default» ο κίνδυνος μιας πραγματικής χρεοκοπίας της χώρας μας όπως και της εξόδου από το ευρώ έχει αποτραπεί οριστικά, οι Γερμανοί έχουν πια πάρα πολλά να χάσουν. Ότι θα μας βάλουν τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι για να εφαρμόσουμε το μεσοπρόθεσμο, ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία. Αργεντινή όμως δεν θα μας αφήσουν να γίνουμε.
Το αποτέλεσμα αυτό θα πρέπει να πιστωθεί στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία εκπλήρωσε τις προϋποθέσεις, δηλαδή ψήφισε το μεσοπρόθεσμο, έχοντας όλη την κοινωνία και την αντιπολίτευση απέναντι της και στάθηκε πολύ τυχερή στο γεγονός ότι η φάση της κρίσιμης διαπραγμάτευσης έγινε στη σκιά του ιταλικού προβλήματος, κάτι που έπεισε τους Γερμανούς να προσπαθήσουν να σώσουν εμάς που μπορούν, για να μην υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της Ιταλίας που δεν μπορούν. Θα πρέπει να πιστωθεί στον πρόεδρο της Ένωσης Χέρμαν Βαν Ρομπάι, ο οποίος εξάντλησε τις θεσμικές του δυνατότητες ώστε να υπάρξει μια λύση σύντομα, ενώ ένα μερίδιο στο αποτέλεσμα έχει ασφαλώς και ο επικεφαλής της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν, ο οποίος επεξεργάστηκε το σχέδιο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα και έπεισε περίπου 400 πιστωτικά ιδρύματα και ασφαλιστικές εταιρείες να πάρουν ένα μερίδιο στις ζημιές, όπως ήθελε η κ. Μέρκελ.
Το μόνο μειονέκτημα αυτού του σχεδίου είναι ότι δεν υπήρξε αύξηση των κονδυλίων του EFSF, δεν καλύπτει την Ιταλία και ενδεχομένως να βάλει σε πειρασμό τις αγορές να κάνουν το τεστ. Ο πρώτος γύρος όμως πήγε στην ΕΕ, όπως αναγνώρισε και η Wall Street Journal, η οποία είδε στο αποτέλεσμα της συνόδου ένα σχέδιο σκούπα της Ένωσης, «το οποίο έχει προεκτάσεις πολύ μεγαλύτερες από την Ελλάδα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου