Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ και το Σύνδρομο της Στοκχόλμης


Ρένα Διακίδη
Προβληματίστηκα ειλικρινά αν αντέχει σε σοβαρή πολιτική ανάλυση αυτό που συνέβη την Κυριακή στο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ο ....τετραγωνισμός του κύκλου. Να χάνει ο Βενιζέλος από τον ίδιο του τον εαυτό και αυτοί να δηλώνουν ικανοποιημένοι! Διάβασα ένα πολύ επιτυχημένο σχόλιο στο facebook: “Mελλοντικέ μου Ηγέτη, congrats! Νικησες! Καταφερες μόνος σου, να πάρεις λιγότερα απο την προηγούμενη φορα, τότε που έχασες, αλλα εγω ΔΕ θα το κανω θέμα! 2007, ψήφοι 291.593!!!”
Αποφάσισα λοιπόν κι εγώ να μην το κάνω θέμα. Να τους αφήσω στα πελάγη της ευτυχίας και των ιαχών “το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό” (!!!), της “γιορτής της Δημοκρατίας” (τώρα τη θυμήθηκαν τη... μακαρίτισσα)!. Να τους αφήσω στην εσκεμμένη πλάνη τους.
Όμως, προβληματίζομαι σοβαρά με τις 236.151 μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στις κάλπες για να ψηφίσουν σε ποσοστό άνω του 97% το Βενιζέλο. Τι τρέχει μ' αυτούς;
Κατόπιν εντόνου σκέψεως κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όντως η Ελλάδα είναι πειραματόζωο. Όμως όχι έτσι όπως το θέτουν κάποιοι. Στην Ελλάδα διεξάγεται το μεγαλύτερο πείραμα για την επιβεβαίωση του Συνδρόμου της Στοκχόλμης. ...
Και ένα τέτοιο πείραμα, με θετικά για το ΠΑΣΟΚ αποτελέσματα, διεξήχθη την Κυριακή. Ας δούμε λοιπόν τι είναι ακριβώς είναι το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και είναι βέβαιον ότι θα λυθούν με μιας όλες οι απορίες μας :

Το 1973, τέσσερις Σουηδοί που κρατήθηκαν ως όμηροι για έξι ημέρες σε θησαυροφυλάκιο τράπεζας, κατά τη διάρκεια της ληστείας, «δέθηκαν» συναισθηματικά με τους εγκληματίες που τους κρατούσαν, ένα φαινόμενο που ονομάστηκε Σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους ο δεσμός αυτός με τους κακοποιούς ήταν ένα μέσο που ανέπτυξαν οι όμηροι προκειμένου να αντέξουν τη βία.
Αν και οι αιχμάλωτοι από μόνοι τους δεν ήταν σε θέση να το εξηγήσουν, παρουσίασαν μία παράξενη σχέση με τους εγκληματίες που τους κρατούσαν. Ταυτίστηκαν με αυτούς ενώ ένιωθαν φόβο γι' αυτούς που έβαλαν τέλος στην αιχμαλωσία τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα κατέθεσαν υπέρ των εγκληματιών ή συγκέντρωσαν χρήματα για τη νομική υπεράσπισή τους.
Η Σουηδική τοποθεσία της «Sveriges Kreditbank» έδωσε το όνομά της σε αυτήν την πνευματική διαταραχή ως «Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης».
Η μακροχρόνια ψυχολογική έρευνα του περιστατικού αυτού και άλλων παρόμοιων καταστάσεων ομηρίας έχει καταλήξει σε ένα σαφές και χαρακτηριστικό σύνολο συμπτωμάτων για το Σύνδρομο της Στοκχόλμης:
Οι όμηροι αρχίζουν να ταυτίζονται με τους εγκληματίες που τους κρατάνε. Αρχικά τουλάχιστον, αυτή η ταύτιση αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας, που βασίζεται (συνήθως ασυνείδητα) στην ιδέα ότι ο εγκληματίας δεν θα βλάψει τον αιχμάλωτο εάν αυτός είναι συνεργάσιμος και ακόμη αν τον υποστηρίζει απόλυτα. Ο αιχμάλωτος προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια του εγκληματία με σχεδόν παιδαριώδη τρόπο.
Ο όμηρος συνήθως αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες όσων επιδιώκουν να τον σώσουν, ως ενέργειες που πιθανώς θα τον βλάψουν αντί να επιτύχουν την απελευθέρωσή του. Προσπάθειες διάσωσης μπορεί να μετατρέψουν μία ανεκτή κατάσταση σε θανατηφόρα. Εάν οι σφαίρες της αστυνομίας δεν τον πετύχουν, πολύ πιθανόν θα το κάνουν αυτές που προέρχονται από τον εγκληματία.
Η μακροχρόνια αιχμαλωσία θεμελιώνει μια ακόμη πιο δυνατή εξάρτηση από τον εγκληματία καθώς γίνεται γνωστός ως ένα ανθρώπινο πλάσμα με τα δικά του προβλήματα και τις δικές του φιλοδοξίες. Ιδιαίτερα σε πολιτικές ή ιδεολογικές καταστάσεις, η μακροχρόνια αιχμαλωσία επιτρέπει στον αιχμάλωτο να εξοικειωθεί με τις απόψεις του εγκληματία και την ιστορία των αδικημάτων του κατά της αρχής. Ακόμη μπορεί να καταλήξει να πιστεύει ότι η θέση του εγκληματία είναι η δίκαιη.

Ο αιχμάλωτος επιδιώκει να απομακρυνθεί συναισθηματικά από την κατάσταση με το να αρνείται ότι όντως αυτή συμβαίνει. Έχει την εντύπωση ότι «όλα είναι ένα όνειρο». Άλλοτε πάλι βυθίζεται σε υπερβολικές περιόδους ύπνου ή σε παραισθήσεις στις οποίες σώζεται με μαγικό τρόπο. Μπορεί να προσπαθήσει να ξεχάσει την κατάσταση απασχολώντας τον εαυτό του σε άχρηστες αλλά χρονοβόρες «εργασίες».
Ανάλογα με το βαθμό της ταύτισης με τον εγκληματία μπορεί να αρνηθεί ότι αυτός έχει άδικο πιστεύοντας ότι οι επίδοξοι σωτήρες του και η επιμονή τους να τιμωρήσουν τον εγκληματία είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται!!!

Κατόπιν αυτών, ουδεμία απορία έχω για τα όσα συνέβησαν την Κυριακή στο ΠΑΣΟΚ. Κι έρχεται και το μεγαλύτερο πείραμα. Αυτό των εθνικών εκλογών...

Ρένα Διακίδη - ΠΡΟΟΔΟΣ 20 Μαρτίου 2012
http://vathiprasino

Δεν υπάρχουν σχόλια: