(Επιμέλεια - Σχολιαμός: Νόρα Ράλλη)
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με δύο κρίσεις: μία εσωτερική (ανεργία, απεργίες, πάγωμα μισθών/συντάξεων) και μία εξωτερική (Γερμανία, Γαλλία, Αμερικοί: οι "εντιμότατοι" φίλοι μας!). Και σας επιστέγασμα όλων των παραπάνω, οι «ελληνικές στατιστικές» άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται διάσημες και ο κ. Χοακίν Αλμούνια συνέταξε μια έκθεση για το πώς κατάφερε η Ελλάδα και εισήλθε σαν «λαθρεπιβάτης» στο ευρώ, της οποίας το βασικό συμπέρασμα ήταν το εξής: "Η ΕΕ δεν έχει ούτε τη δικαιοδοσία ούτε το αναγκαίο προσωπικό για να ελέγχει αποτελεσματικά τη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών μελών της και έως ότου αυτό αλλάξει η Επιτροπή δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αποδέχεται ό,τι της λένε οι στατιστικές υπηρεσίες των κρατών-μελών". Το αίτημα Αλμούνια περί αύξησης των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής κάθε άλλο παρά ενθουσίασε τους υπουργούς Οικονομίας των χωρών του ευρώ. Η πρότασή του απερρίφθη μετά πολλών επαίνων και ο ίδιος άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι την ελληνική ρήση «τα εν οίκω μη εν δήμω» μπορεί πλέον να την αμφισβητούν οι ίδιοι οι Ελληνες, οι άλλοι όμως την φυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού. Κατόπιν αυτού εγκατέλειψε τις μεγάλες ιδέες περί δημιουργίας ενός μηχανισμού ευρωεπιθεωρητών και έκανε αυτό που σχεδόν οι πάντες του ζητούσαν: να τυλίξει την Ελλάδα σε μια κόλλα χαρτί και να κάνει τον βίο τού όποιου υπουργού της αβίωτο. Και για του λόγου το αληθές, στον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, που τον είχε ήδη γνωρίσει εν όσω ήταν ευρωβουλευτής και τον είχε συμπαθήσει, δεν είπε πολλά. Ομως λίγο μετά εκμυστηρεύτηκε σε έλληνα φίλο του ότι «καλός είναι ο νέος υπουργός, αλλά μου άφησε την εντύπωση ότι νομίζει πως θα πάει μια ευχάριστη εκδρομή. Μάλλον δεν ξέρει τι τον περιμένει». Αυτά ήταν ίσως τα τελευταία λόγια του κ. Αλμούνια για την Ελλάδα, αφού πλέον δεν είναι αρμόδιος για τα οικονομικά ζητήματα επίτροπος και δεν θα ασχοληθεί εκ νέου με τις ελληνικές στατιστικές... Χαίρε Αλμούνια, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με δύο κρίσεις: μία εσωτερική (ανεργία, απεργίες, πάγωμα μισθών/συντάξεων) και μία εξωτερική (Γερμανία, Γαλλία, Αμερικοί: οι "εντιμότατοι" φίλοι μας!). Και σας επιστέγασμα όλων των παραπάνω, οι «ελληνικές στατιστικές» άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται διάσημες και ο κ. Χοακίν Αλμούνια συνέταξε μια έκθεση για το πώς κατάφερε η Ελλάδα και εισήλθε σαν «λαθρεπιβάτης» στο ευρώ, της οποίας το βασικό συμπέρασμα ήταν το εξής: "Η ΕΕ δεν έχει ούτε τη δικαιοδοσία ούτε το αναγκαίο προσωπικό για να ελέγχει αποτελεσματικά τη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών μελών της και έως ότου αυτό αλλάξει η Επιτροπή δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αποδέχεται ό,τι της λένε οι στατιστικές υπηρεσίες των κρατών-μελών". Το αίτημα Αλμούνια περί αύξησης των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής κάθε άλλο παρά ενθουσίασε τους υπουργούς Οικονομίας των χωρών του ευρώ. Η πρότασή του απερρίφθη μετά πολλών επαίνων και ο ίδιος άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι την ελληνική ρήση «τα εν οίκω μη εν δήμω» μπορεί πλέον να την αμφισβητούν οι ίδιοι οι Ελληνες, οι άλλοι όμως την φυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού. Κατόπιν αυτού εγκατέλειψε τις μεγάλες ιδέες περί δημιουργίας ενός μηχανισμού ευρωεπιθεωρητών και έκανε αυτό που σχεδόν οι πάντες του ζητούσαν: να τυλίξει την Ελλάδα σε μια κόλλα χαρτί και να κάνει τον βίο τού όποιου υπουργού της αβίωτο. Και για του λόγου το αληθές, στον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, που τον είχε ήδη γνωρίσει εν όσω ήταν ευρωβουλευτής και τον είχε συμπαθήσει, δεν είπε πολλά. Ομως λίγο μετά εκμυστηρεύτηκε σε έλληνα φίλο του ότι «καλός είναι ο νέος υπουργός, αλλά μου άφησε την εντύπωση ότι νομίζει πως θα πάει μια ευχάριστη εκδρομή. Μάλλον δεν ξέρει τι τον περιμένει». Αυτά ήταν ίσως τα τελευταία λόγια του κ. Αλμούνια για την Ελλάδα, αφού πλέον δεν είναι αρμόδιος για τα οικονομικά ζητήματα επίτροπος και δεν θα ασχοληθεί εκ νέου με τις ελληνικές στατιστικές... Χαίρε Αλμούνια, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου