Η Ευρώπη σε κρίση Πέντε σενάρια για την 25η Μαρτίου

Χαµηλές πλέον είναι οι προσδοκίες για εξεύρεση ουσιαστικής συνολικής λύσης στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής

Και οι πλέον αισιόδοξοι παράγοντες των Βρυξελλών, µεταξύ των οποίων είθισται να είναι τα στελέχη του γραφείου του Ζοζέ Μπαρόζο, αλλά και οι αθεράπευτοι «ευρωπαϊστές» που υπηρετούν το ευρωπαϊκό όραµα από την εποχή του Ντελόρ, έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις ελπίδες τους για εξεύρεση ουσιαστικής «συνολικής λύσης» στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής, 24 - 25 Μαρτίου. Ασφαλώς, την κύρια ευθύνη για το... τέλος των προσδοκιών φέρει η Γερµανία,η οποίααρχικά υποστήριζε πως απλώς θέτει ως προϋπόθεση για την ενίσχυση και ευελιξία του προσωρινού µηχανισµού σταθερότητας (EFSF) την έγκριση ενός Συµφώνου Ανταγωνιστικότητας – που θεωρητικά θα µετέτρεπε σε µικρές Γερµανίες όλες τις χώρες της ευρωζώνης σε διάστηµα περίπου δέκα ετών –αλλά στη συνέχεια άλλαξε τροπάρι. Πλέον, το Βερολίνο τόσο στις δηµόσιες δηλώσεις που γίνονται όσο και στις διαπραγµατεύσεις προετοιµασίας των Συνόδων Κορυφής – της έκτακτης του Eurogroup στις 11 Μαρτίου για το Σύµφωνο και της εαρινής στις 24 - 25 Μαρτίου – αποσυνδέει τα δύο ζητήµατα, αυτό της έγκρισης του Συµφώνου και αυτό της ενίσχυσης του EFSF.

Πρακτικά, όπως παραδεχόταν και κορυφαίος διπλωµάτης, αυτό σηµαίνει πως κανείς δεν έχει να περιµένει τίποτε από την 11η Μαρτίου, αφού κανείς δεν έχει συµφέρον να ανοίξει τα χαρτιά του ή να προβεί σε συµβιβασµούς χωρίς να έχει την πλήρη εικόνα της γερµανικής θέσης για τα πάντα. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε και η περισσότερη δουλειά τώρα στις Βρυξέλλες για την 11η Μαρτίου αφορά τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τη Λιβύη, δεδοµένου ότι προσετέθη και έκτακτη Σύνοδος των «27» την ίδια ηµέρα µε αυτή τη θεµατολογία. Η ελληνική αντιπροσωπεία, σύµφωνα µε πληροφορίες, έχει καταλήξει στο συµπέρασµα πως καµιά από τις επιδιώξεις της Αθήνας δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί την 25η Μαρτίου και ότιτο µόνο που θα εγκριθεί είναι η επιµήκυνση του χρόνου αποπληρωµής του δανείου των 110 δισ. ευρώ από Ε.Ε. και ∆ΝΤ στα δέκα χρόνια. Ηουσιαστική επιµήκυνση, η µείωσητων επιτοκίων και πολύ περισσότερο η δυνατότητα επαναγοράς οµολόγων µε χαµηλότοκα δάνεια από τον EFSF – προτάσεις που θεωρητικά εξακολουθούννα είναι στο τραπέζι – έχουν απορριφθεί από τους Γερµανούς και κάποιους συµµάχους τους. Την κατάσταση γνωρίζει και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος όµως µε τη σειρά του αποφεύγει να ανοίξει τα χαρτιά του για το τι θα πράξει στην περίπτωση που όλα αυτάεπιβεβαιωθούν επισήµως στη Σύνοδο Κορυφής της 25ηςΜαρτίου. Ωστόσο, από την Πλατεία Συντάγµατος µέχρι την Place Schuman των Βρυξελλών όλοι γνωρίζουν πως υπάρχουν µόνο πέντε δρόµοι που µπορεί να ακολουθηθούν:

το ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ
Βάσει αυτού, το Βερολίνο επιµένει µέχρι τέλους στην άρνησή του να συναινέσει σε ενίσχυση και ευελιξία του EFSF. Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα ακολουθεί τησυνταγή των Γερµανών καιπροχωρά σε άνευ προηγουµένου λιτότητα πολλών ετών, έτσι ώστε να µπορεί να εξυπηρετήσει τις δανειακές υποχρεώσεις της και να καταστεί ταυτοχρόνως «αξιόπιστη» προς τις αγορές. Εφόσον, παρά το σκληρό πρόγραµµα, χρειαστεί αναδιάρθρωση χρέους, αυτή θα γίνειµετά το 2013 οπότε θα λειτουργεί οµόνιµος µηχανισµός στήριξης, ο οποίος και θα αναλάβεινα την πραγµατοποιήσει µε όρους που θα καθοριστούν από αυτόν.

το ι∆ανικο
Η Γερµανία, έχοντας ικανοποιηθεί στην απαίτησή τηςγια ένα Σύµφωνο Ανταγωνιστικότητας, δέχεται την ουσιαστική ενίσχυση των δυνατοτήτων του EFSF.Στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα, µέσω της ουσιαστικής επιµήκυνσης και της µείωσης των επιτοκίων, ενδεχοµένως και της επαναγοράς µέρους του χρέους της, απαλλάσσεται από τον βραχνά» του δηµόσιου χρέους, ενώ µε αυστηρή εφαρµογή του Μνηµονίου γίνεται ξανά δεκτή στις αγορές στις αρχές του 2012.

το ΜΕΙΚΤΟ
Αποφασίζεται µερική ευελιξία του EFSF και η Ελλάδα παίρνει µια ανάσα, η οποία ωστόσοδεν επαρκεί ώστε το δηµόσιο χρέος της να καταστεί βιώσιµο.Ετσι, προχωρά παράλληλα – και σεσυνεννόηση µε τους πιστωτές της –σε µερική αναδιάρθρωση χρέους µε κούρεµα (hair-cut) τηςτάξης του 30%.

Μόνο η επιµήκυνση του χρόνου αποπληρωµής του δανείου φέρεται να εγκρίνεται στις 25/3

Πρόκειται για το σενάριο που ευνοούν περισσότερο οι παράγοντες των αγορών και τα ποικίλα think tank.

Η ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑ∆ΙΑΡΘΡΩΣΗ
Λόγω της άρνησηςτης Γερµανίας και της αρνητικής στάσης των αγορών, η Αθήνα αναγκάζεται να προβεί σε αναδιάρθρωση του δηµόσιου χρέους της. Στην περίπτωση αυτή, υπάρχουν πολλές άγνωστες παράµετροι καθώς δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο σε χώρα της ευρωζώνης.

Πρώτη άγνωστη παράµετρος είναι το ποσοστό του hair-cut, καθώς θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι το δηµόσιο χρέος εφεξής θα είναι βιώσιµο (σ.σ: αλλιώς δεν έχει νόηµα µια αναδιάρθρωση). ∆εύτερη, είναι ο χρόνος που θα επιλεγεί – µε απώτερο ορίζοντα τη λήξη τουπρώτου τριµήνου του 2012, οπότε παύουν τα χρήµατα της Ε.Ε. και του ∆ΝΤ να επαρκούν για την κάλυψη των δανειακών υποχρεώσεων. Τρίτη, είναι η αντίδραση των αγορών – µπορεί να αντιδράσουν εντελώς αρνητικά κλείνοντας οριστικά την πόρτα στην Ελλάδα, ή θετικά καθώς ούτως ή άλλως το αναµένουν αυτό εδώ και καιρό και θα θεωρηθεί «αυτοεκπληρούµενη προφητεία». Και τέταρτη άγνωστη παράµετρος είναι το πολιτικό πλαίσιο το οποίο θα επιλέξει η ελληνική κυβέρνηση για να εντάξει την αναδιάρθρωση.

Το παρανοϊκό
5 Για λόγους άγνωστους στην κοινή λογική – ή στην πολιτική και οικονοµική λογική – είτε η Ελλάδα είτεοι εταίροι αποφασίζουν την αποχώρηση της χώρας από το ευρώ και την επιστροφή της σε καθαρά ελληνικό νόµισµα, τηδραχµή ή κάτι άλλο। Στηνπερίπτωση αυτή θα ακολουθήσει τεράστια υποτίµηση καιφτώχεια του ελληνικού λαού, ενώ θα αµφισβητηθεί κάθε δικαίωµα που έχει κατοχυρώσει η Ελλάδα εντός της Ενωσης, δεδοµένου ότι η Συνθήκη προβλέπει πως µια χώρα που αποχωρεί από το ενιαίο νόµισµα οφείλει να αποχωρήσει κι από την Ενωση.
.tanea.gr